36. Отан соғысы жылдарындағы еңбекшілердің тылдағы ерліктері.37. Фашистердің «Түркістан легионын» құру үшін жасалған талпыныстары. Соғысжылдарындағы М.Шоқайдың атқарған жұмыстары жайлы шындық пен жала38. Халықтарды күштеп Қазақстанға көшірудің салдары — ар-ұжданды аякка басудыңкөрнісі39. Соғыс жылдарындағы білім, ғылым, мәдениет нес)40. Соғыстан кейінгі жылдардағы Қазақстандағы ауыр жағдай. Бейбіт құрлыскакөшудегі қиындықтар.41. Соғыстан кейінгікейінгі жылдардағы Қазақстандағы халық шаруашылығындағықиындықтар және ядролық полигондардың салдары. (9+5 - 1954 не42. Тың және тыңайған жерлерді игеру. Кеңес өкіметінің колхоздарды ірілендіруАуыл шаруашылық қызметкерлерінің бастамаларына шектеулер қою.байланысты қоғамдық өмірде партиялық бақылаудың күшейюі.​

Жұдырықтай жүректі қара дақтар жаулап алса, ол жүрек махаббат, ыстық ықылас, мейірім көрмесе, күн сәулесін көрмеген гүлдей бір-ақ күнде солып қалуы ықтимал ғой… Аналар еш нәрсені білдірмейді, сездірмейді, көрсетпейді. Олар өте құпия жандар. «Ата-ана қадірін, балалы болғанда білерсің» дейді. Сонда қалай, біз үйленіп, жанұя құрып, балалы болғанша ана деген жанның қандай екенін білмейміз бе? Біз үйленіп, жанұя құрып, балалы болғанша, бәріміздің де аналарымыз қасымызда жүрмейді ғой.. Тағдырдың қыңыр-қисық жазуында не жазылғанын кім біледі?… Киім бүтін, қарын тоқ, Бүгін бармыз, ертең жоқ, – дегендей, бір секундтан соң не боларын, кім біледі?… Ананың махаббатқа толы жұдырықтай нәзік жүрегін сындырып аламыз, жыртып аламыз, солдырып аламыз, күйдіріп аламыз, ақырында, жоғалтып аламыз деп қорықпайсыздар ма? Санасы біршама толыққан жандар емеспіз бе? Бүгінгі істі ертеңге қалдырамыз деп, кеш қалып қоймаймыз ба? Ойлану керек! Қазір не көп, телефон көп. Құрметті студенттер, лекция жазып отырғанда, автобуста кетіп бара жатқанда, семинарға дайындалып отырғанда, сол телефондағы «мама» деген номерді теріп, «Мама, сізге мың да бір рахмет! Мен сізді сондай жақсы көремін!», деп неге айтпасқа. Бәлкім анаң сол сөзге мұқтаж болып жүрген шығар, бәлкім, сол сенің анаңның дауысын соңғы рет естуің шығар, кім біледі?… Дәл сол сөзді айта алмай, арманда қалған адамдар да бар, «Әттең», деп сан соғып қалғандар да жеткілікті шығар… «Қолда барда алтынның қадірі жоқ» демекші, анасы бар жандар бар алтынды, байлықты қадірлемей, айрылып қалғанда ғана қадірін біледі. Өмірімізде өрт шыққанда, су болатын – АНА, басымыздан күн өткенде, көлеңке болатын – АНА, қараңғы түнде жарық беріп, ай болатын – АНА, ашу атты асау тайға мінгенде, сабыр болатын – АНА. Біздегі бар байлық, бар асылымыз, бар сәніміз, мәніміз аяулы да ардақты «ЖАН АНА». Ананың жанында өткізген әрбір секундты күндей, минуттарды айдай, сағаттарды жылдай көріп, анамыз бар болғанына Аллаһқа шүкіршілік айтып, Ана атты А құрметтеп өтейік. Бұл біздің парызымыз деп білейік! «Мама, сізге мың да бір рахмет! Мен сізді сондай жақсы көремін!»,- деп, айтқым-ақ келеді…бірақ…кеш қалдым…

Өмірге келгенде,көзіңді енді ашқанда көретін адамың-ана. Сенің қамқоршың да,жанашырың да,ұстазың да,досың да -ана. Ана дегенде кімнің көңілі елжіремеген,жүрегі жылымаған? Шыр етіп дүниеге түскен уақытыңда түн ұйқысын төрт бөліп,сені әлдилеп ұйықтататын да-ана.  "Күннің сәулесі -жылы,ананың құшағы-жылы" дейді қазақ. Иа,ана өмірдегі ең асыл,оның сезімдерінде шеек жоқ. "Ананың көңілі -балада" демекші ана әрдайым өз баласын ойлайтын да,уайымдайтын да жан.Анаңды Меккеге 3 рет арқалап апарсаңда парызын өтей алмайсың , Жұмаққа жол ананың табанының астында деп бекер айтпаған.Ананың еңбегі орасан зор.Анаңның ақ сүтімен адам боласың ғой,олай болса ананың шашына ақ түсірмей мәпелеп,алақаныңа салып аялауың керек.Әлемдегі ең ьерік махаббат,ананың баласына деген махаббаты. Аналарымызды аялайық!