4-тапсырма. Ертегінің толық нұсқасын хрестоматиядан оқыңдар. «Ай, Аяз, баймын деп аспа, ханмын деп таспа, Аяз, өліңді біл, Құмырсқажолыңды біл» деген нақыл сөз арқылы Аяз биге мінездеме, портретжасандар.​

1) Тіл дегеніміз-адамдармен өзара пікір алмасуы. 2)Адамның сәттілікке қол жеткізуінің шарты тілді орынды пайдалану. Адамдармен тіл табыса білу. 3)Тіл адамдармен тіл табыса білуіне, бірігіп еңбек етуіне, өз орнын иемденуіне, өзгелерді тануға,өзін танытуға мүмкіндік береді. 4) Тілсіз адам биік нәтижеге жетуі мүмкін емес. Өйткені адам тек тіл арқылы басқалармен қарым-қатынас жасап, бірлесе өмір сүреді, биік арманға қол жеткізеді. 5)Адам көп тіл арқылы шетелдерге немесе басқа елдерге барып оқи алады. Басқа елдерге барғанда тілдесе алады. 6) Тілдің көмегімен адам бір бірімен тілдесе алады, сөйлей алады. 7)Тіл деген тек сөйлесу үшін ғана емес, сонымен басқалармен араласа білу. Жақсы сөздер айту, адамдармен тату болу. 8) Тіл табыса білудің өзі өнер. Себебі кей адамдар бір бірімен мүлде араласпай, бір бірін іздемейді де. ОЛар тіл табыса алмайды. Ал көп тіл білу де өнер. Себебі тілдерді сен оқып, өз білімінмен үйренесін.

Объяснение:

Әже - баланың әкесінің, сондай-ақ, анасының шешесін атайтын, туыстық қатынасты білдіретін атау. Одан арғылары үлкен әже немесе ұлы әже деп аталады.[1]

Қазақ отбасындағы әже орны ерекше әрі қадірлі. Әже - отбасының ғана емес, әулеттің де ұйытқысы, ағайын- абысындардың бірлігін, татулығын сақтайтын сыйлы анасы, кейінгі жастардың, келіндердің тәрбиешісі әрі ақылгөйі Қазақ қоғамында әдетте жас отау иелерінің тұңғыш баласын әжесі бауырына салады. Бала ата-әженің кенжесі саналып, немерені әжесі тәрбиелеп, бағып-қағады. Әже мен немере арасындағы туыстық байланыс өте нәзік әрі берік. Балажан қазақ үшін ата мен әжеге жас сәби жай ғана ермек емес, тәрбиеленуші ерекше субъект. Тарихта күллі рулы елге ана болып саналған Айпара әже, Домалақ ене, Зере, Айғаным секілді әжелердің бейнесі аңыз-әңгімелерде, әдеби шығармаларда сомдалған.