"Шежіре шер дастаны, өнердің алдаспаны" тақырыбы эссе​

Ерте ерте ертеде, аспан Патшалығы болыпты. Онда өте көп жұлдыздар болыпты. Ең сұлу жұлдыз Шолпан аталыпты. Ол өзін басқа жұлдыздардан ерекше санады. Бір күні ол түнгі аспандағы самсап тұрған жұлдыздардың қасына келіпті.- Ой,Шолпан,саған түн ұнамаушы еді ғой.

-Жоқ неге олай дейсіңдер,маған қараңғылық өте ұнайды.Бірақ мен таң ата көзге ерекше көрінгім келеді.Өзімнің сұлулығыммен айналамдағыларды тамсандырғым келеді.

-Қандай жақсы,Шолпан,сонда сен түннен қорықпайтын болдың ба?

- Мен неден қорқайын,  қорғайтын Ақбұлт ағаларым бар.Олар маған үнемі қамқоршы болып жүрер.

-Сен қандай бақыттысың ,Шолпан!

-Ия,сендердің маған жетулерің үшін талай еңбектенулерің керек,әрине. Бұл патшалықта менен асқан ақылды,көрікті,менен жарық жұлдыз жоқ.Келісесіңдер ме, көріксіз Жұлдыздар?

-Ия,әрине, Ханшайымым, сенен асқан сұлу жоқ!

Сол кезде таң да атып қалыпты.Жұлдыздар өз жөндерімен кете барыпты. Ал кербез Шолпан жалғыз өзі қалып кетіпті.

Сол заманнан бері Шолпан жалғыз өзі жүретін болған дейді.

Объяснение:

вот

Міне, қыркүйек туды, күз келді. Күн қысқарып, түн ұзарды. Аспаннан бұлттар қаптап, сіркіреп жаңбыр да жауып тұр. Күн сирек көрініп, аз жылытады. Анда-санда таңертең салқын болып қояды. Өткір суық жел арық малды, жұқа киімдіні тоңдыра бастады. Жұрт күземін алған, киізін де басып алды. Маса, шыбын, құрт-құмырсқа жоқ болып кетіпті, құстар да жылы жаққа ұша бастады. Қарлығаштар көптен көрінбейді. Аспанда тырналар да тізіліп ұшып барады. Ағаштардың жапырақтары сарғайып түсіп шөптер де қурап қалған. Егіншілер астығын жинап алып, шашындыда әр жерде ғана жаңбырға сарғайған шошақтар тұр, оларды де иелері тасып алуға шана жолын күтіп отыр.