2. Бірге, бөлек, дефис арқылы жазылатын сөздерді ажыратып, үш бағанға бөліп жазыңдар.Абыр (күбір), авиа (апат), авиа (зауыт), авто (бекет), авто(жол), ағайын (жегжат), ағаш (үй), ағаш (тарақ), ағаш (көмір), ағып (таму), адал (ақы), адам (күн), адам (сағат), азу (ағаш), азу (тіс), айыл (тартпа), айыр (көмей), ақ (бата), ақ (бидай), ак(бөкен), ақ (желек), ақ (жол), алма (ағаш), алма (кезек), арпа(бидай), арпа (шөп), ауыз (су), ауыз (үй), ашық (хат), аэро (су-рет), аэро (флот), әзіл (ажуа), әлде (бір), әр (кез), әр (қашан), әулие (әнбие), алмалы (салмалы

Тут 2 варианта
1. Менің мамам сақадай.
Бас-басы белгілі, не жерде бол- бер және адамның жақынының, еш мама. бер біздің өміріміздің ең бірінші минуттарынан біз оның жылысының және уайыммен, оған қаптаппын, үлкен бола, біз біздің сырымызды және қорқыныштарды поверяем, өзінің әсер туралы ол қапта- әлем мен ол бөліс- және бер ол жақ на толық сүйеніш және түсінушілік деген ылғи есептегім.
Мен туралы өзінің мамасының, менің ең жақын және жақын адамымда әңгімелеу қалаймын.
Мама. Сол мен айтқан бірінші сөз, сезін- оған деген айнала. Вокруг менің барлық болып жат- бол- оның қатынасуымен тоқулы. впоследствии, аз ер жетіп, мен, тегі, емес олай жиі туралы онда ойлады, сияқты ара ерте балалықта, бірақ туралы барлық менің қайғы-шерімнің және қызықшылықтарда мен барлық тең, прежде барлық, тап ол әңгімеле-.
Қандай ол, менің мамамның? Табу болады ең нәзік және жұмсақ, әдемі және абзал миллиондаған сөз, бірақ вряд ма олар сәуле түс- менің сезімімнің барлық толықтығын оған смогут.
Ізгі және әділ, жұмсақ және тиянақты, батыл және назды, күшті және елгезек және тағы, тағы. мен - білмеймін және қарамастан

Ана жайлы ойыңды, айтып тауса алу мүмкін емес. Әркімнің өз анасына деген махаббаты шексіз. Мен де анамның маған сыйлаған мәнді өмірі үшін алғысымды айта отырып, өз ойымды аз да болса жеткізгім келеді.
Ана! Ана! Ана! «Ана» дегенде толқымайтын жүрек, толғанбайтын жан жоқ. Осы үш қана әріптен тұратын «ана» сөзінің астарында ұшан теңіз ой жатыр. Ана — әрбір а үшін ең ыстық, жанға жақын, мағыналы да қастерлі сөз. А алғаш дүние есігін ашқанда ананың ақ сүтімен бойына нәр алады, ана құшағына еніп, ана мейіріміне бөленеді. Адамның аузынан шығатын ең алғаш сөзі де – «ана». Міржақып Дулатов ағамыз айтқандай, бізді сүйетұғын, күйетұғын, әрқашан қамымызды ойлап жүретұғын абзал жанды адам, бұл – ана. Алдыңа қойған мақсатыңа жетуің үшін ана жанын қиюға да дайын. Ана баласының үлгілі азамат боп өсуі үшін бар күшін салып, тер төгеді. Ананың махаббатына, құдіретіне тамсанған талай ақын әнін арнап, жырын жазып, талай жазушы қалам тербеген.