Текст на казахском про степь​

Дала — Жер бетіндегі, негізінен, шөптесін өсімдіктер, оның ішінде шым топырақтық астық тұқымдастары (селеу, қау,боз, бетеге, қоңырбас, т.б.) өсетін ландшафтық-белдемдік өңірлердің жалпы атауы. Дала жер шарының қоңыржай белдеулеріне, қара және қоңыр топырақты аймақтарға тән. Жауын-шашын мөлшеріне байланысты даланың өсімдік жамылғысы тез өзгеріп, түрленіп отырады. Дала климаты негізінен қуаң, жазда ыстық әрі құрғақ, қыста суық және желді болады. Астық тұқымдастары аралас шөптердің ара қатысына қарай дала бірнеше типтерге ажыратылады: астық тұқымдастары басым шымтопырақты кәдімгі дала; шалғынды немесе аралас шөпті дала және шөлдің шала бұтасы (көбінесе жусан) басым өсетін шөл дала. Жер бедеріне қарай ойпатты, қыратты, үстіртті және таулық жазық дала болып жіктеледі.

ответ:Дала-кең ,ұшы-қиыры жоқ.Әсем болып жайқалған гүлдер.Бейне жазып қойған кілемдей.Ыңылдаған дауысы бар,арнайы шертіп тұрған әуендей.Бұл ысқырып тұрған жел еді.

Объяснение:

.Ана тілің – асылың, оны білмеген – масылың.
Қадыр Мырза Әлі

Тіл — жұрттың жаны. Тілінен айырылған жұрт — жойылған жұрт.
Халел Досмұхамедұлы

Тіліңді жоғалту,су қараңғы көзсіз қалғаныңнан да өткен қасірет.
Жалау Мыңбаев
«Тіл –атадан қалған асыл мұра», «Өнер алды –қызыл тіл»

Тілден  артық  қазына жоқ Тілден  артық қасиет жоқ.( Н.Назарбаев.)

Ана  тілің –арың бұл,
 Ұятың  боп тұр  бетте.
 Өзге  тілдің  бәрін біл,-
Өз тіліңіді  құрметте!    (Қ.Мырзалиев)

Тіл жоқ жерде ,ұлт жоқ.    (Ш.Айтматов)

Тәрбие  басы –тіл.  (М.Қашқари)
Игі істің  басы –тіл,тәрбие басы –тіл.  (М.Қашқари)

Әркімнің туған тілі –туған шеше, 
Оған бала міндетті сан мың есе.(С.Мұқанов)

Менің ана тілім – шексіз бай, шұрайлы, тегеуріні мықты тіл. Өйткені өмірдің алмастай қырын, абзал сырын түсіне білуіме басты себепкер - сол ана тілім! Мынау жарық дүниеге келгеннен бастап, ананың әлдиімен бойыма сіңіріп келе жатқан тілім мен үшін ең қастерлі, ең қымбат тіл. Ақын С.Торайғыров ана тілімді:

Ана тілім-ата-бабамыздан мирас болып келе жатқан баға жетпес мұра. Демек әр адам ана тілін көзінің қарашығындай қорғауға, оның тазалығын сақтауға тиіс. Амал не, туған тілімізді шұбарлап, басқа тілдің сөздерімен араластырып сөйлейтіндерді жиі көремін. Тіпті, туған тілінен безетін сорақыларды да, менсінбеушілікпен қарап, қазақша сөйлеуге ұялатындарды көргенде, белгілі орыс жазушысы К.Г.Паустовскийдің «Туған тіліне жаны ашымаған адам – жәндік» деген сөзі ойыма еріксіз оралады.