А Мәтін мазмұнына сәйкес кестені толтырыңдар. Орналас-Атауықан жеріҚытайКереметтүріСалыну себебіамфитеатрТынығатын, тәрбиеленетін, мінажатететін орын ретінде салынған.ИорданиякесенеБразилияМайя өркениетінің саяси және мәдениорталығы ретінде салынған мәтін профильде​

Мағанда керек өтініш жауап айтшы

Александр Сергеевич Пушкин. Бұл аты таныс әрбір орыс адам, ол әрқашан тудырады, ең мейірімді және жарқын сезім. Оның өлеңдері ұстап, бізді өмір бойы балалық шағынан бастап кәрілікке дейін. Перечитав таныс жолдар, біз әр қабылдаймыз және оларды жаңаша. Пушкин тамаша лирика мен многообразна. Ол зақымдайды оқырмандарға өзінің қарапайымдылығымен және бір мезгілде тереңдігі ойлар мен сезімдер көрінген оған. "Ақын лирикасы көрініс, әр түрлі тақырыптар мен мәселелер: мен сол мазалаған ақындар ғасырлар бойы, және сол пайда болған бірінші үштен бірі XIX ғасырдың басы. "Бұл тартысты нысанасы болды (А. С. Пушкин) поэзия?" — еңбекақымыздан Н. В. В. Гоголь. Мен жауап берді: "Барлық айналды..." шын Мәнінде, " өкілдері-ұлы ақын біз табамыз және нақты портреттер, картиналар мәңгі изменчивой, табиғат туралы философиялық ойлар адам өмір сүруінің мағынасы, рөлі туралы, адамның өмір қоғам. Арқылы өз өлеңдерін А. С. Пушкин деп хабарлайды таза жеке сезім (ойлары мен сезімдерін восторги және тәжірибе), естеліктерімен бөліседі және әсерлермен шақырады күрес адамгершілік идеалдар. Оның лирика мүмкіндік береді қазіргі заманғы оқырманға сұға өзге дәуірінде, көзімен қарап, ұлы ақын. Маңызды орын пушкин лирикасындағы алады достық тақырыбы. У тәрбиеленушінің Царскосельского лицей, тамаша ақын А. С. Пушкин, әрине, көп болды достар: И. пущин, тағы басқалардың, Рылеев, Дельвиг, Кюхельбекер және басқа да. Сондықтан достық байланыстыратын олардың сенім бір идеалдары мен принциптері көрініс оның лирикасы ("тереңдігі сібір кендерін...", "Чаадаеву", "и. И. Пущину" және көптеген басқалар). Өлеңдер оқылып, лицейским жолдастарына, проникнуты ең мейірімді және шынайы сезім, сенім артып, несокрушимость достық одақ: менің Достарым, прекрасен наш союз! Ол, душқа арналған гель, неразделим және мәңгілік — Неколебим бос және беспечен, Срастался ол под сенью тату муз. ("19 қазан", 1825 ж.). 19 октября — день ашу лицей, үнемі құрметпен өткізуіне лицейінің оқушыларымен бірінші шығарылымын (оларға тиесілі және А. С. Пушкин). Күнімен байланысты кездесу ескі достар " әңгімелер мен даулар, жарық және мейірімді, кейде грустные естеліктер. Міне, дәл осы күнмен байланысты кейбір өлеңдер ақынның: Құдай сізге көмектесе алады, менің достарым, Мен бурях, житейском қайғы, бөтен өлкеге, пустынном теңізде Және мрачных пропастях жер! ("19 қазан", 1827 ж.) Ал қанша осындай "боран" және "тұрмыстық" невзгод! Бірақ, ең қатал сынақ болды 1825 жылы, ознаменовавшийся тарихи оқиға — восстанием желтоқсаншылардың. Дегенмен ақын емес, тиесілі ешқандай тайному қоғамға және қатысқан көтеріліс " Сенаттық алаң, оған көптеген ортақ көзқарастар, үміт және естеліктер "первенцами бас бостандығынан". Барлық бұл да мақтаныш " өкілдері А. С. Пушкин. Мысалы, " толғау "Арион" (1827 ж.) иносказательного сурет өз байланыстарды декабристами автор қолданады туралы аңыз древнегреческом ақын және музыканте, ол құтқарылып, қаза теңізде очарованным оның әндері дельфином. Бұл өлеңдер А. С. Пушкин сравнивал өз тағдырын тағдырымен Ари-ол, бір достарының арасында уцелел кейін "құйын шулы". Деген сөз "вихрь" ақын, сірә, білдіреді желтоқсан көтерілісі. Жеңіліске қарамастан, А. С. Пушкин, "сырлы әнші" болып қалады адал достарыңызға мен мұраттары: "Мен әнұран бұрынғы ән саламын". Өлең "тереңдігі сібір кендерін..." болды жолдауына Сібірге: үстінен сариев қатысты. Онда А. С. Пушкин қолдайды достарын шақырады "сақтауға мақтаныш терпенье" және сену болса, бұл Оковы ауыр падут,

Абайдың өлеңдері:

Абайдың баласы Әкiмбайдың жоқтауы

Абайдың Смағұл деген iнiсiне қиыр жайлап жүргенде айтқаны

Абайдың өзге ақындармен сөз жарыстыруы

Адам — бiр боқ көтерген боқтың қабы

Адамның кейбір кездері

Адасқанның алды — жөн, арты — соқпақ

Алла деген сөз жеңіл

Алланың өзі де рас, сөзі де рас

Антпенен тарқайды

Асқа, тойға баратұғын

Ата-анаға көз қуаныш

Ауру жүрек ақырын соғады жай

Аш қарын жұбана ма майлы ас жемей

Ағыбайға

Базарға, қарап тұрсам, әркім барар

Байлар жүр жиған малын қорғалатып

Баймағанбетке

Бай сейілді

Балалық өті, білдің бе?

Белгілі сөз: “өлді, өлді”

Бойы бұлғаң

Болды да партия

Буынсыз тілің

Білектей арқасында өрген бұрым

Білімдіден шыққан сөз

Бір дәурен кемді күнге — бозбалалық

Біреудің кісісі өлсе, қаралы — ол

Бір сұлу қыз тұрыпты хан қолында

Бәкизатқа

Бөстегiм құтылдың, ба Көтiбақтан

Бөтен елде бар болса

Домбыраға қол соқпа

Дүйсенқұлға

Ем таба алмай

Еріксіз түскен ылдидан

Ескілік киімі (Ойланып ойға кеттім жүз жылғы өткен)

Есіңде бар ма жас күнің

Жаздыкүн шілде болғанда

Жазғытұры (Жазғытұры қалмайды қыстың сызы)

Жалын мен оттан жаралып

Жапырағы қуарған ескі үмітпен

Жарқ етпес қара көңілім не қылса да

Жастықтың оты, қайдасың

Жастықтың оты жалындап

Жасымда ғылым бар деп ескермедім

Жас өспірім замандас қапа қылды

Жақсылық ұзақ тұрмайды

Желсіз түнде жарық ай

Жылуы жоқ бойының

Жігіт сөзі (Айттым сәлем, қаламқас)

Жігіттер, ойын арзан, күлкі қымбат

Жүрегім, нені сезесің

Жүрегім, ойбай соқпа енді

Жүрегім менің - қырық жамау

Жүректе қайрат болмаса

Жүрек - теңіз, қызықтың бәрі - асыл тас

Жұмбақ (Алла мықты жаратқан сегіз батыр)

Жұмбақ (Сыналар, ей, жігіттер, келді кезің)

Жұмбақ (Қара жер адамзатқа болған мекен)

Интернатта оқып жүр

Кейде есер көңіл құрғырың

Келдік талай жерге енді

Кешегі Оспан ағасы

Күз

Күйісбайға

Күлімбайға (Болыс болдым мінеки)

Күн артынан күн туар

Күшік асырап, ит еттім

Көзімнің, қарасы

Көк ала бұлт сөгіліп

Көк тұман—алдыңдағы келер заман

Көлеңке басын ұзартып

Көңілім қайтты достан да, дұшпаннан да

Көңіл құсы құйқылжыр шартарапқа

Лай суға май бітпес қой өткенге

Малға достың мұңы жоқ малдан басқа

Мен боламын демеңдер

Мен жазбаймын өлеңді ермек үшін

Менсінбеуші ем наданды

Мен сәлем жазамын

Мұқаммаразға

Не iздейсiң, көңiлiм, не iздейсiң

Нұрлы аспанға тырысып өскенсің сен

Ойға түстім,толғандым

Оспанға

Оспанға

Осы қымыз қазаққа

Патша құдай, сыйындым

Разаққа

Рахымшалға

Сабырсыз, арсыз,еріншек

Сағаттың шықылдағы емес ермек

Сегіз аяқ

Сенбе жұртқа, тұрса да қанша мақтап

Сен мені не етесің

Соры қалың соққы жеген пышанамыз

Сүйсіне алмадым, сүймедім

Сұм дүние тонап жатыр, ісің бар ма?

Сәулең болса кеудеңде

Тайға міндік

Талай сөз бұдан бұрын көп айтқамын

Тоты құс түсті көбелек

Туғызған ата, ана жоқ

Тұлпардан тұғыр озбас шабылса да

Тәңірбердіге

Шоқпардай кекілі бар, қамыс құлақ

Ысытқан,суытқан

Ішім өлген, сыртым сау

Ғабидоллаға

Ғалымнан надан артпас ұққанменен

Ғашықтық, құмарлық пен — ол екі жол

Ғашықтың тілі — тілсіз -тіл

Ғылым таппай мақтанба

Қажымас дос халықта жоқ

Қайғы шығар ілімнен

Қалың елім, қазағым, қайран жұртым

Қансонарда бүркітші шығады аңға

Қараңғы түнде тау қалғып

Қараша, желтоқсан мен сол бір-екі ай

Қарашада өмір тұр

Қара қатын

Қартайдық, қайғы ойладық, ұйқы сергек

Қартайдық,қайғы ойладық,ұлғайды арман

Қатыны мен Масақбай

Қиясбайға

Қор болды жаным

Қуанбаңдар жастыққа

Қуатты оттай бұрқырап

Қызарып, сұрланып

Қыздарға (Қойдан қоңыр, жылқыдан торы Бәкең)

Қыз сөзі (Қиыстырып мақтайсыз)

Қыран бүркіт не алмайды, салса баптап?

Қыс

Құлақтан кіріп, бойды алар

Құр айғай бақырған

Ұялма деген көңіл үшін

Әбдiрахманға (Алланың рахматын)

Әбдiрахман өлiмiне (Талаптың мiнiп тұлпарын)

Әбдiрахман өлiмiнен соң өзiне айтқан жұбатуы

Әбдiрахман өлгенде (Арғы атасы қажы едi)

Әбдiрахман өлгенде (Кешегi өткен ер Әбiш)

Әбдiрахман өлгенде (Тұл бойың ұят, ар едiң)

Әбдірахман науқастанып жатқанда (Я, құдай, бере көр)

Әбдірахманның әйелі Мағышқа Абайдың айтқан жұбатуы

Әбдірахманның әйелі Мағышқа Абай шығарып берген жоқтау

Әбдірахманға (Орынсызды айтпаған)

Әбдірахманға Кәкітай атынан хат (Көзімнің нұрысыз)

Әбдірахманға Кәкітай атынан хат (Тілім саған айтайын)

Әбдірахман өліміне (27 жасында)

Әйелің— Медет қызы, аты Өрім

Әсемпаз болма әрнеге

Әуелде бір суық мұз— ақыл зерек

Өзгеге, көңілім, тоярсың

Өкінішті көп өмір кеткен өтіп

Өлең — сөздің патшасы, сөз сарасы

Өлсем, орным қара жер сыз болмай ма?

Өлсе өлер табиғат, адам өлмес

Абайдың әндері:

Көзімнің қарасы

Айттым сәлем, Қаламқас

Желсіз түнде жарық ай

Сегіз аяқ