Асханаға тамақтануға келгеніңде еденде шашылып жатқан нан қалдықтарын көрдің сол кезде сен не істер едің​

оны теріп құстарға берер едім

Мен өте жақсы көремін болып тұратынына жазда. Ыстық  көшелер,  аулаларын, көп қабатты үйлердің мәңгі  қайда-онда адамдар – бұл барлық сонымен қатар әуелде қашып кете алшақ. Сондықтан, мұны ең ұзын жылы демалыс өткіземін табиғатта, ауылда.

Әдетте таңертең мектеп күндері мені көтере төсек. Бірақ каникулда ауылда жиі үшін  мен кездестіруге поднимающееся-орманның күн. Табиғат жанданады. Балабақшада ән таңғы құс, ал түнгі тұман біртіндеп тартылып жатыр және жасыру бойынша оврагам бірінші сәулесінің, таң. Енді уақыт 
Қарақат – жидек нәзік. Осылай дейді менің әжем. Бұл жидек қылып салынған үйлерді көрді жинау керек, тек қана қолмен, ешбір "комбайн" және басқа да құрылғылар. Сонда келесі жылы бұл жерде астық шығымы жақсы, бұрынғы. Бұл тәсіл әдетте біз әрқашанда сақтаймыз және орман іспеттес алғысын білдіреді - өйткені біздің барланған  біз ешқашан ораламыз құр.

Сүйемін жазғы найзағай. Кезде кейін ыстық күн көкжиек кенеттен  Кезде салқын жел раскачивает ағаштар мен дқолданысқа грома. Ал содан кейін пыльную жолға түседі бірінші тамшылары, көптен күткен жаңбыр. Найзағай жақсы көремін әнді шатырда старенького бабушкиного. Сүйемін, жауын-барабанил бойынша қаңылтыр төбесінде, ал жайылмалардың грома подрагивала жер.Ал содан кейін басталады кеш, мен ораламын үй бабушке – ол сөзсіз қазірдің өзінде дайындады кешкі ас ерекше нәрсе. Терезе бақшасы айқара ашық настежь. Аспанда жағылады алғашқы жұлдыз, малшылар гонят жайылымда жүрген сиыр-арасында қалың жапырақтарды ашады, өз кешкі әнін бұлбұл.

жайлау – жазғы қоныс. жайлауды суы мол, шөбі шүйгін, маса-сона, шыбын-шіркейі аз жерлерден таңдайды. қазақ елінің дәстүрлі жайлауы сарыарқа атырабы мен орманды, желді өлкелерде, қазақстанның солтүстік-батысында (мұғалжарда), солтүстік-шығысында (алтай, сауыр және тарбағатай өңірінде), оңтүстік-шығысында (жетісу алатауы, іле алатауы және тянь-шань тауының солтүстік атырабында), оңтүстігінде (қаратау өңірінде) болды. қазақстанның әр өңіріндегі жайлауды рулы ел, қала берді жеке ата ұрпақтары пайдаланған. халық қыстаудан көктеуге, көктеуден жайлауға, жайлаудан күзеуге көшіп отырды. жайлау мен қыстау малға тиімді, тіршілікке қолайлы, көшіп-қонуға ыңғайлы жерлерден таңдап алынды. мысалы, жетісу өлкесінде қыстау қаш көлінің оңтүстігіндегі құмды, қамысты аймақта орналасса, жайлаулардың көбі оның солтүстігіндегі таулы атырабында жатты. қазақстан жеріндегі жайлау мен қыстау арасының қашықтығы да әр түрлі болды. мысалы, көшпелі өмір сүрген адай – табын, шөмекей – шекті, бағаналы – руларының маңғыстау түбегінен мұғалжар тауларына, қызылқұмнан торғай даласына, шу өзенінің төмен алабынан ұлытау төңірегіне дейінгі көш жолдарының арақашықтығы 1000 км-ге дейін жететін. ал қазақстанның солтүстік бөлігіндегі жартылай көшпелі қауымның көш жолдары 10 – 20 км-ден 40 – 80 км-ге дейін болды. бұл төңіректегі жайлаулар құдықтар мен көлдердің айналасына орналасты. жетісудағы жайлаулар мен қыстаулардың арасы солтүстіктен оңтүстікке қарай 100 – 200 км-ге жететін. қазақстан жеріндегі жайлаулардың ға да, малға да ең қолайлысы – тау алаптары. солтүстіктегі жазық даладағы жайлауларда мал, негізінен, құдық суынан суарылатындықтан қол еңбегін көп қажет етеді. қазір де малшылар жазғы жайылымды жайлау ретінде пайдаланады, жайлауға көшеді. қой, түйе, сиыр жайлауға шығарылады