«Қазіргі қала мен ауыл» деген тақырыпта шығарма жаз (8-10 сөйлем)

бұрын қала ауыл секілді емес оның ауыл екенін сезінетінбіз.  ал қазір ауыл қайсысы қала қайсысы екендігін ұқпаймыз,ауылда қала секілді қалада ауыл секілді,бұрын ауылда түк жоқ болып арнайы барып қаладан алатын ал қазір ауылдада супер маркеттер көп,қазір ешкім қалаға көп бара бермейді өйткені ауылда барлығы тұрғанда қала барып қайтеміз босқа шығындалып деді сондықтан мен қазіргі ауыл мен қала бұрынғы қала мен ауыл секілді болса екен деймін менде  нүкте оңай шықпайтын болғансоң үтір қоя салдым негізі үтір емес нүте

ответ:Менің ойымша,Техникалық құралдар мен ғаламтор ұстазды алмастыра ала алмайды.

Себебі, қазірдің өзінде сауатсыз балалар ғаламтор арқылы оқитын болса тіпті су ми болып кетпейді ме.Және де мұғалімдерді ғаламтормен оқуға алмастыратын болсақ онда оқушылардың денсаулығы не болмақ?

Қазір елімізде болып жатқан оқиғаларға байланысты оқушылар қашықтықтан оқуға мәжбүр.Оларға достарымен кездесу,мұғалімнің түсіндірмелері қатты жетіспейді деуге болады.Егерде осылай жалғастыратын болсақ болашағымыз не болмақ?

Қорытындылай келе,мен ұстаздарды техникалық құралдар мен ғаламторға  алмастыруға болмайды деген тұжырымды қолдаймын.

Объяснение:

Қазақы әдет-ғұрыптар (арабша адәт және урф) көшпелі тұрмыстың дәстүрлі дүниетанымынан бастау алады. «Табиғаттан еншісі бөлінбеген» сахара жұрты өзін қоршаған ортаның ажырамас бір бөлшегі ретінде сезініп, жарық дүниенің жалғыз жаратушысы – Тәңірге табынған; Көк аспан – Қара жердің киесін қастер тұтып, ата-баба аруағына сиынған.

Жүйелі мерзімдік ретпен қайталанып отыратын түрлі табиғи құбылыстардың (күн күркіреуінің, жерсілкінуінің, найзағай ойнауының), маусым алмасымдарының, т.б. сырын анық аңдай алмай, аспан асты, жер үстіндегі күллі тіршілік ағымы, адамзат тағдыры Көк иесінің ырқындағы нәрсе – жазмыш екеніне шүбәсіз сенген.

Табиғат заңдылығын қоғам өмірінің, адам тұрмысының тәртібіне айналдыруға тырысу, кие тұту түйсігі қазақ халқының, жалпы түркі милләтінің түп-тегінде – ғұн, сақ тайпаларында болғаны мәлім. Олар көктегі Тәңірді «бабай баба», «Көк ата» атап, оның құдіретіне бас имеу – күпіршілік, ата-баба жолын бұзушылық деп санаған.