Суреттерге қара. етістіктерге өткен шақ жұрнақтарын жалғап, сөйлем құра.қажет сөздер: шебер, сырға, білезік, ою, жаса, соқ.

Өзі қаңбақ болсын,

Онда қайдан салмақ болсын,

Тұрақтай алмай тегістікке,

Тірелді бір күн егістікке.

Бидайға қаңбақ тым қатты,

Дауыспен былай тіл қатты:

— Сен осы бидайсың ба?

— Бидаймын.

— Ақыл айтсам тыңдайсың ба?

— Тыңдаймын.

— Ашып айтсақ дұрысын,

Осы қай тұрысың?!

Жүрмейсің, көрмейсің, кезбейсің,

Не бар, не жоқты да сезбейсің.

Көктемде шығып,

Бастарың салбырап,

Күз болса бұғып,

Тұрғандарың маужырап...

Мен болсам міне,

Күні мен түні

Ұшарымды жел біліп,

Қонарымды сай біліп,

Сайран салып жүргенім,

Қызық өмір сүргенім...

— Ей, қаңбақ! — деді бидай,

Қанасына симай:

— Ашып айтсақ дұрысын,

Осы қай жүрісің?

Белгілі тұрағың жоқ,

Бас түгіл құлағың жоқ,

"Уф " десе қонасың,

"Суф " десе қонасың,

"Уф " десе ұшасың,

Қаңғырған қаңбақсың,

Кімге тұлға болмақсың ?

Біз болсақ міне,

Күні мен түні

Жинағанымыз дән,

Айналамыз толған ән...

Абырой да, бақ та,

Атақ та, даңқ та

Ерлік те, жеңіс те —

Барлығы осы егісте...

Бидайдың сөзі осымен бітті,

Қаңбақ жөніне зытты...

Дұрысын айтқан:

Бидай ма, қаңбақ па, —

Оны өздерің салмақта.

Ас қорыту жүйесі (көне грекше: systema digestoria; көне грекше: systema — бүтін, байланысқан, жүйе; лат. digestoria — асқорыту) - адам мен жануарлар организмдеріндегі асты (азықты) қабылдау, өндеу, қорыту, сіңіру және жын қалдығын сыртқы ортаға шығару қызметтерін атқаратын мүшелердің жүйесі. Асқорыту жүйесі түтік тәрізді мүшелерден және ас қорыту бездерінен тұрады. Филогенездік және онтогенездік тұрғыдан асқорыту жүйесін төрт бөлімге бөледі: бас бөлімді — ауызжұтқыншақ (аран), алдыңғы бөлімді - өңеш пен қарын (асқазан), ортаңғы бөлімді — ащы ішектер (он екі елі ішек, аш ішек, мықын ішек) мен ірі асқорыту бездері (ұйқы безі, бауыр), артқы бөлімді - жуан ішектер (бүйен, тоқ ішек, тік ішек) құрайды.[1][2]