Қасиетті төрт түлікке қатысты ұлтымыздың ұғымдары ме түсініктері бар. Мысалы, түйені өсу жолымен бота, тайлахмая, құлпатша, нар, аруана, жампоз, қоспақ, балқоспақ, мыражылқы. Оны жасына, буыршын, буырлыш, нарша, бұзбаша, інген, атан, бура деатайды. Түйені қасиетіне қарай біртуған, бекпатша, мая, жеқоспақ, үлек деп бөледі.Қазақ үшін ең құнды, қасиетті малтүріне қарай құлын, жабағы, тай, құнан, байтал, сойтал, дөнен, қулық, бесті, бие, ат, сәурік, айғыр деп ажыратады. Бұрынғы еқорғаған батырлар жылқы ішіндегі тандаулыларынжорға, жүйрік, тұлпар, қазанат, сәйгүлік, наз бедеу, дүлдүл, ар-ғымақ деп сипаттап, ерекше дәріптеген. Ауыз әдебиеті туындыларында жылқыға тіл бітіріп, батырдың жан серігі деп бағалағанХалық сиырды жасына қарай құнажын, дөнежін, сиыр, бу-зау, баспақ, торпақ, тана, тайынша, қашар, өгіз, бұқа деп атайды. Қойды түріне және жасына қарай қозы, марқа, тоқты, бағлан, тұсақ, азбан, ісек, ақауыз, қошқар, саулық деп бөледі.Ал ешкіні лақ, туша, бөрте, шыбыш, серке деп жіктейді.Малдың қадір-қасиетін тәжірибелі халқымыз «түйетанат, жылқы мақтан, сиыр қанағат, қойҚазына» депбағалаған.7 тапсырама ОҚЫЛЫМ МӘТІНІНЕН ОМОНИМ СӨЗДЕРДІ ТАП ТЕЗ