Сұлтан мен әсет қайда келе жатыр

Күнделікті оқиғалар

Біздің әрбір күніміз сан алуан жағдайлар мен оқиғаларға толы болады, бір күн екінші күнге ұқсамайды. Кешегі күн тарихқа еніп, ал ертең не болатына белгісіз болғандықтан біз бүгінгі күнмен өмір сүруміз керек деп ойлаймын.

Менің бір күніме сәл тоқтала кетсек, таңертең біз отбасы мүшелерімізбен таңғы ас ішіп, әрқайсымыз әр уақытта сабақ пен жұмысқа кетеміз. Үйден шығып бара жатқанда міндетті түрде бір – бірімізге: «Бүгінгі күнің сәтті өтсін!» деп тілейміз. Менің ойымша, таңертең үйден қандай көңіл – күймен шықсаң, күнің де сондай оқиғаларға толы болмақ. Мектепке келе сала, достарымызбен бір – бірімізден: «Қалың қалай? Үй жұмысын жасадың ба? Сабаққа дайынсың ба?» деп сұрап жатамыз. Ал сабақ басталысымен: «Сағат неше? Қоңырауға қанша қалды?» деп сыбырласып жатамыз. Қоңырау соғылысымен «Нешінші кабинет? Асханаға кім барады?» деп сұрап жататынымыз тағы бар. Осылай жүргенде сабақтың қалай бітіп қалғанын байқамай, үйге қайтамыз. Үйге келген соң әжем міндетті түрде: «Бүгінгі күнің қалай өтті? Қандай баға алдың? Қарның ашты ма? Жүр, тамақ ішейік» дейді. Мен болсам: «Әрине, әже қарным ашып тұр. Тамақ ішемін» деп,  сабақтан алған бағаларым мен болған оқиғаларымды айтып жатамын.