Казак ежелден мал шаруашылығымен айналысқан халық. Мінсе көлігі, ішсе — сусыны, жесе TILMIATI, Euceтуты на бұйымы, байлық, мақтаны мен салтанаты да осы малболған.Қасиетті төрт түлікке қатысты ұлтымыздың ұғымдары ментүсініктері бар. Мысалы, түйені өсу НАСоль мен бота, тайлак.буыршын, буырлыш, нарша, бұзбаша, атан, бураатайды. Түйені қасиетіне қарай біртуған, бекпатша, мая, мая, кулпата, нар, аруана, жампоз, қоспақ, балқоспақ, мырза-қоспақ, үлек деп бөледі.Қазақ үшін ең құнды, қасиетті мал жылкы. Оны жасына, түріне қарай құлын, жабағы, тай, құнан, байтал, сойтал, дөнен, қулық, бесті, бие, ат, сәурік, айғыр деп ажыратады. Бұрынғы елқорғаған батырлар жылқы iшiндегi таңдаулыларын жорға, су-жорға, жүйрік, тұлпар, қазанат, сәйгүлік, наз бедеу, дүлдүл, ар-ғымақ деп сипаттап, ерекше дәріптеген. Ауыз әдебиеті туынды-ларында жылқыға тіл бітіріп, батырдың жан серігі деп бағалаған.Халық сиырды жасына қарай құнажын, денесін, сиыр, бұ-зау, баспак, торпақ, тана, тайынша, қаншар, өгіз, бука деп атай-Қойды түрінеСаас наа карай Қозы, Тонетыбағлан, тусак, азбан, ісек, ақауыз, қошқар, саулық деп бөледі.Ал ешкіні лақ, туша, бөрите, шыбыш, серке деп жіктейді.Малдың қадір-қасиетін тәжірибелі халқымыз түйеЯке алкы мактан, сиырбағалаған. Омоним табу керек​