35. Максим Зверевтің «Мен қалай жазушы болдым?» мәтінін тү. сініп оқы. 1903 жылы мен сегізде едім. Әкем: «Баламды көктемгі аңшылыққа апарам», дегенде шешемнің көзі шарасынан шықты. Сонда қос ат жеккен арбаның лайсаң батпаққа күпшегінен* кіріп келе жатқанын ұмытпаппын. Табиғатпен қоян-қолтық келгенім тасыған су жиегіндегі көгалда қарсы алған таңым жадымда өшпестей болып қалыпты. Үйге келген соң жаңағы сапарымды жазғым келді. Үлкен сызықты дәптерге тұңғыш рет әңгіме жазып, әкеме көр- сеттім. Менің емле қателерімді көргенде, жаздыгүні әкем жағасын ұстап, қызыл қарындашпен көзілдірік түзете бастады. Арада бірнеше жыл өтті. Жаздыгүні тал түсте иісі аңқыған пішен маясының төбесіне шықтым. Тұс-тұстан құстар сайрайды. «Өз көзіммен көргенімді жаз- сам қайтеді» деген құштарлық ерiкке қоймады. Бір өші- ріп, бір жаздым. Қате қаптап жүр екен. Қателерімді түзеп, жазғанымды әдемілеп көшірдім. Содан кейін әкеме көр- сеттім. Ол кісі оқып шықты да, көзілдірігінің үстінен маған таңдана қарады. Мен ғалым-зоолог болсам да, «Жазсам-ау!» деген құмар- лығым бәсеңдеген жоқ. Бүгін, міне, балалар, менің табиғат жайында жазған 120 кітабым бар. Менің кішкентай оқырмандарым, оқудан, үйренуден жалыкпандар,