Мәтін не туралы? Ақыраптың ұзақ түнінде Махамбеттің ұйқысы шала болды. Әлденеден көңілі алағаржақтанып, жүрегі ерекпіп, дөңбекшіп шықты. Төсектен ерте тұрып, тысқа шығып еді. Үйінің жанында біразтұрып қалды.Таң көктемнің таңындай толықсып атты. Күз таңының мұншалық сұлулығын бұрын көрген емес.Күн де көктемнің күніндей айдарланып, сансыз алтын найзасын шашағымен шашырата шықты.Қазіргі сәтте шашақты найзадан айрылған күн күйеудің жыртысқа түскен сал орамалындайпершектенген кіреуке бұлттардың арасынан сығалап қарайды. Асқа тіккен алтын жамбыға даұқсап кетеді...Сауыры жалпиған шексіз даланың ішке бүккен бүйрегіндей дөңгеленген Қараойда Махамбеттіңжалғыз үйі отырғанына үш айдың жүзі. Үстінен құс ұшпайтын шөл ойпаң көлденең көзден таса.Дүрбі де тарта алмайды. Бағзы заманда Батыйдың жер қайыстырған қалың қолы жұртты түгелтонағанда, осы Қараойдағы ауылдарды көрмей кетіпті. Одан беріде Қараойға Ер Тарғын атшаптырыпты. Махамбеттің бала кезінде бұл жер – бір тайпа елдің күздік жайлауы еді. Бул кучебұлақ бастаулары тартылған жайлау – көңілсіз дала. Бала ойнайтын баяғы үңгірлер борсықтыініне, ешкі жайылатын беткейлер қарақұйрықтың өрісіне айналған.Т.Әлімқұлов «Қараой» әңгімесі(мәтін құрастырушы тарапынан өңделіп бейімделді)Қараойдағы жалғыз үй көрінісі туралыМахамбеттің көңіл күйі туралыЖайлаудың көркем бейнесі туралы​