леңдерді мәнерлеп оқып шығыңдар. Жазы бар жалынмен жандырған, Қысы бар аязға қардырған. Көктемі – балауса, балдырған, Ал күзі – алып бір ақ қырман, Ақ дәннен ақ нөсер жаудырған, Күрең нан жаңа алған тандырдан, Көлденең көлбеген көкжиек Қыранның қанатын талдырған... М.Мақатаев Сапырулы сап-сары тұр ма қымыз? Түгі қашып тозса да кiлеміміз, Сылқылдатып жұтыңыз, Төр ұсыну, Бір қаныңыз! Тілдесу – тілегіміз, Жалғыз атын қиналмай түсіп берер, Сүйеріміз – сұлу өн, Жомарттықтың қалған бір Сылқым күйлер, жұрнағымыз. Серiлiктiң қалған бір сілеміміз. Қ.Мырза Әлі Өлеңдерден анықтауышты тауып, астын сызыңдар.

Бәйтерек - ежелгі таным бойынша тылсым қасиетке ие алып ағаш. Бәйтерек байырғы орта түсінігінде жердің дәл кіндігінде өсетін, тамыры жерасты, діңі адам әлемі, басы рухтар мекені болып табылатын көк тіреген алып ағаш. Мұндай ағаш үлгісі дәстүрлі қауымда мықан ағашы, мырзатерек, әулие ағаш, сетер тал делініп, пішіні мен мәніне қарай әртүрлі аталған. Бәйтерек ежелгі түркі сөзі, бәй «үлкен» деген сөз, «бай» сөзінің дыбыстық өзгеріске түскен түрі (бәйбіше, бәйшешек), үлкен, алғашқы деген ұғымдарды, ал терек (парсы тілінде - дарақ) «ағаш» деген ұғымды білдіреді. Демек Бәйтерек екі сөздің бірігуінен жасалып, «зәулім ағаш» дегенді танытады.