Біреудің ерке ұлы болыпты , өзі жалкау екен . Әкесі оны багып - кагып , асырапты . Акыры кәрілік жеңіп , сырқаты күшейген әке әйеліне айтыпты : -Ұлыма ештене калдырмаймын . Ол — жалкау . Барды ұксату , табыс табу бұнын колынан келмейді . Жаны ашыған анасы ұлына он сомдык алтын береді : « Мынаны еңбегіме алған едім » , - деп , әкеңе алтынды сыйлағайсын . Кешке алтынды әкесіне ұсынады . Алтынды шал лаулап жанып жаткан пешке лактырып жіберіп : -Бұл сенің еңбекпен тапқан ақшаң емес , - депті . Қулыктан етене шыкпайтынын білген анасы : -Біз әкенді алдай алмайтын көрінеміз , балам . Онан да акшаны жұмыс істеп тап . - деп акыл айтышты . Бала үйінен кетіп , апта бойы жұмыс істейді . Тапкан тиынын әкесіне әкеп береді . Кария алтынды тағы да отка лақтырып жібереді . Бұған ұлы шыдай алмай , жаланаш колымен акшаны суырып алады да -Әке ! Мен бұл тиынды ата бойы шаршап - шалдығып жүріп таптым . Мұныңыз калай ? - деп айкай салышты . Окесі турып : -Бұл акшаны өз еңбегіңмен тапкан екенсін , балам . Козім енді жетті , - депті уына.​