Әңгімеден үзінді Кейіпкер көңіл күйіМенің ойымшаБаланың қуаныштан есі шығып, екі беті ерте піскен алмадай алабұртып тұрды.Сержан туралған нандардыЕсмағамбеттің алдына жақын-датып қояды. Шай құйылғанкесесін Есмағамбетке алыпбереді. Оның кесесі босағансәтте қайтадан әжесіне қарайұзатады.Ең жақсы көретінім Есма-ғамбет атам... Сосын Аязбайатам, ең соңында Балмағам -бет атам, - деді саңқылдайсөйлеп.Мамасы пен папасы жайлыбаланың шабыттанып айтқанысондай, осы қалпында пойызғақазір мініп кетердей, тіпті по-йызды күтпестен-ақ құс болыпұшып кетердей алып-ұшқанекпін бар еді. Ол-ол ма, сөлденсоң (Сержанның көздеріндеүлкендігі бұршақтай жас там-шыларының пайда болғанынқайтерсің.​