Ал, ағайын, тегіс жиналсаң сөзіме құлақ сал, - деді басқарма. Өздерің білесің, мен: «Жұмысшы әкелем!», - деп кеттім. Үкімет біздің Бұлғыртау ауда- нының тоғыз қолқазына елу төрт бала жіберген екен. Жер аяғы шалғай, мен барғанша ересектерін бөліп әкетіпті. Менің әкелгенім – алты-ақ бала. Бәріңе жетпейді. ... Əзір қолда барын Құдай жолымен белем... Ал, Дәуренбек, - деді басқарма. - Дүкіметіңді оқы, балалардың мән- жайын айт. Стройдың басында тұрған екеу - қазақ балалары, үлкені сегізде, кішісі алты- да. Мынаусы - Ертай, анаусы — Нартай, екеуі ағайынды. Бұлардан соңғы татар баласы, аты - Рашид, жетіде. Көзі сығырайған жалпақ бет, таңырбас қара әйел бала, қалмақ ядүнген, жасы алтыда. Қасындағысының аты Яков, тоғызда, қолағатай мұрнына қарағанда, жойыт тәрізді, бірақ документте: «орыс», деr жазылған, қайдан кеп, қайдан тұрғаны белгісіз әрі мылқау. Ең соңындағы Жаңа алдымен шыққан қасқа, жетіде. Сіздерден жасыратын не бар, тегі жаман неміс Бұл баланың орны детдом емес еді, әке-шешеден бірдей айырылып, панасыз қалған соң алынған екен. Өкіметтің кеңшілігі көп. Енді осы араға келіп тұрған жайы бар. Ахмет шал балаларды жағалай басынан сипап өтті де ең шетте тұрған неміс баласының қолынан ұстады. Мен осы мықтының өзін қаладым. Баламның атын айт. Зигфрид Вольфганг Вагнер. Қарың болдыңыз! – деді Дәуренбек мырс етіп, - Е, жөн-ақ, - деді Ахмет ақсақал. - Келісті жақсы ат екен. Айналайын, жүр үйге, кеттік. Апаң күтіп отыр... Жылы қымтаулы төсекте жатқан, ет желініп бітпей-ақ ұйқыға кеткен Зигфрид Вагнер ертеңіне таңертең «Зенен Ахметұлы Бегімбетов» болып оянды. Переведите .