1. Жаз шыға бәрі қайда аттанатын? 2. Қыстық шөпті жазда толтырып қоятын3. Әкесінің бауырларын асыраған апасының қандай құралы еді?4. Сол келі мен астау кімнен де үлкен еді?5. Сексен жыл жолдас болған жыртық астау неге қаңсып қалды?текст:Жаз шыға, бәріміз (әпкелерімді айтамын) Апам есіп берген жіпті Мая - үйілген алып, тоғайға отынға аттанатынбыз. Бір-бір арқа отын көтеріп, ең шеп алда Апам, содан кейін құндыздай шулаған біздер күліп-ойнап Келі - дәнді дақылдарды ұнтақты- келе жатар едік. Ол шақта қыстық шепті де ала жаздай арқалап тауға арналған тасып, қораны маяға толтырып қоятынбыз. Қысқы соғым мен ұн ағаш кирилл Астау- ағаштан ғана әке-шешеміздің мойнында… Шынымды айтсам, бізді, тіпті жасалған ыдыс бізді ғана емес, ертеректе әкемізді, оныңіні-қарындастарынасыраған.Апамның теректен ойып жасаған келісі мен ескі астауы еді… Осы келі мен астау тіпті әкемнен де үлкен… Қазір Апам жоқ! Қара жер қойнына алған. Былтыр мен кигізген атлас көйлекті ала кеткен жоқ, арулаған адамдар киіп жүр. Сексен жыл жолдас болған жыртық астау да қаңсып қалды, әне… Апам ала кеткен жоқ. Апам менің Апам менің… Сенен не қалды? Жарық астау ма? Иә, адам өмірі де сол жарық астау секілді қаңсып қалады екен-ау…​