4.2021/esson/7591b23b-5351-4b26-92cd-838e7f44617 Приостановлена:Т. Әбдіков «Қонақтар». 2-сабақОқиғалардың реттілігін анықта.Күн жылынған шығар деп жұқа барқыт бешпентiн шешіп, қолынаIалды. Уқаланған өңірін жазып жатып: «Ертең сүйегіме шапанжетпей қалса, – деді ішінен, — Бектемірден қалған жалғызЕрғабылдың басында түк болмады деген атаққа қалармын».Қара арғымақ арыса, қарға адым жер мұң болар, - деп мақалдап, көзін жұмды. Ерекең ұйықтамаса да көзін жұмып отырудыI ұнататын. «Уақыт шіркін зымырап өтті де шықты. Тәңірінің құдіретікүшті-ау. Енді міне, тірліктегі ырыздық-несібенің таусылуы датақады. Әйтеуір артымызда бір жаман бар. Тұяқсыз пенде емеспіз...A1Келесі күні Ерекең кеткенін алып «Қысқа отын жоқ, бар кезінде қиойып алайын» деп қыстау жанындағы қораға кетті. Уайымын басуүшін тағы да жігіттік дәуренін, бұрынғының адамдарын ескетүсірмек болды.ІЕрекең жаңа қаз тұрған балаша тәлтіректей көтеріліп, ат жақты, қапсағай сары жігітті құшағына қысты. Одан соң омырау, жеңдеріашық, шұбар көйлек киген, шашын қидырған топ-толық, ақсары, ажарлы келіншекті шіміркеніңкіреп, маңдайынан сүйген болды.​