Без пятнадцати час на казахском языке

Яне люблю осень за ее плохую погоду и холодные ветра. но однажды я попал осенью на природу, и понял, что это красивое время года. причем, красота особенная, непохожая на весеннюю, когда все пробуждается. мне нечасто удается побывать в лесу осенью, а в этом году одноклассник предложил провести каникулы у его родни в деревне. вместе нам было веселее, да и по хозяйству сподручнее. в один из дней мы пошли с друзьями в лес за грибами. в это время можно застать сыроежки, белые грибы, подосиновики. вообще, грибники любят осень за богатые урожаи. нас более или менее научили различать грибы и показали, как правильно их срезать, а потом мы вооружились палками и пошли. грибов было полно! я быстро набрал пакет, но также быстро и выяснилось, что все они несъедобные. а один съедобный оказался настолько помятым, что его не стали класть в общую корзину. вот так я узнал, что грибы складываются только в корзину – там они не мнутся. я ходил по лесу и думал, что в городе мы никогда не ощущаем эти запахи, не видим столько красок на деревьях, не слышим различные звуки леса… все это так гармонирует между собой. жаль, фотоаппарат с собой не брал, хотя и не до него бы было. а под конец, когда мы шли домой, нам прямо под ноги выскочила белка. мы пытались подойти к ней поближе, чтобы сфотографировать, но она испугалась и убежала.

Қазақтың ұлттық ойындары бес түрге бөлінеді. олар: аңға байланысты, малға байланысты, түрлі заттармен ойналатын, зеректікті, ептілікті және икемділікті қажет ететін, соңғы кезде қалыптасқан ойындар. олардың негізгілерінің өзі жүзден астам. бұл ойындардың көбісінің ежелден қалыптасқан арнайы өлеңдері бар. өлеңдер ойынның эстетикалық әсерін арттырып, ң өлең-жырға деген ыстық ықыласын оятып, көңілін көтереді, дүниетанымын арттырып, еңбекке баулиды, ширықтырып, шынықтырады. этнограф – ғалымдардың пайымдауынша, ата- бізге жеткен ұлттық ойындарымыздың тарихы қазақстан жерінде б.з.б. бірінші мыңжылдықта-ақ қалыптасқан. олардың ішінде тоғызқұмалақ, қуыршақ, асық ойындары азия елдерінде тайпалық одақтар мен алғашқы мемлекеттерде кеңінен тарады. біздің қоғамыздағы ұлттық ойындардың негізі, шығу тегі халқымыздың көшпелі дәстүрлі шаруашылық қарекеттерінен бастау алады. бұлардың көбісі мал шаруашылығына, аңшылыққа, жаугершілікке негізділген. ахмет жүнісовтың айтуынша (фәниден бақиға дейін, — алматы: «қайнар», 1994), «өзге халықтар сияқты қазақтың да ертеден қалыптасқан, атадан – ға мұра болып жалғасып келе жатқан ұлттық ойын-сауық түрлері бар. зер салып байқап отырсақ, ол ойын-сауықтар қазақтың ұлттық ерекшелігіне, күнделікті тұрмыс-тіршілігіне тығыз байланысты туған екен және ға жастайынан дене тәрбиесін беруге, оны батылдыққа, ептілікке, тапқырлыққа, күштілікке, төзімділікке т.б. әдемі ілік қасиеттерге баулуға бағытталған екен». ал енді, «қазақстан. ұлттық энциклопедия» кітабында қазақтың ұлттық ойындарының мән-маңызы туралы былай деп жазылған: «қазақ ұлты не- гізінен ұрпақ қамын басты мақсат етіп қойып, ң нағыз азамат болып қалыптасуына аса зор мән берген. нәтижесінде дәстүрлі тәрбиесінің басты құралы ретінде ұлттық ойынды орайластырып, отырған».