Я тороплюсь, я тороплюсь. Я бегу назад ... Я убегаю, боюсь, я бегу назад ... Я сейчас здесь. Дети села издевались надо мной, говоря: «Алфавитная палка», а летом я получил ковбойскую палку. - Теперь ты разумный гражданин. Возьми эту палку в руку, теперь ты оценишь корову этой деревни! - Мой дядя Айдынгали передал мне палку и отправился в город в поисках работы.Войдя в город, я подошел к одному из множества выровненных магазинов, которые выстроились в очередь, и упал в теплое место. Мягкий песок потерся сам по себе и стал удобной кроватью для бедер ... ... - Я не мог открыть глаза, как будто понял, что двое таких же детей, как я, толкают меня ногами в сторону. Я не знаю другую сторону, я должен был замерзнуть ночью.Вы были умирающим ребенком? Когда я оглянулся назад, я увидел взрослого и ребенка, приближающегося к реке. У одного из них раздвоенное тело и только шорты. Мышцы обгоревшего на солнце тела скручиваются. Теперь один из них должен быть рядом со мной, хромает светлокожий худой.
Поделитесь своими знаниями, ответьте на вопрос:
Тол создин тыныс белгиренин дурыс койып, суреттегы саяхатка шыккан ис арекети туралы пикирлеринмен болисиндер
Бүгін ерекше тебіреніс пен толғанысқа толы күн...Бүгін мектеп атты кеменің ескегін есіп көрген кез-келген пендені бей-жай қалдырмайтын ұлы мерке.. Бүгін алтын ұя мектебін бітіріп, бала шақтан болашаққа қанат қаққалы отырған, жүректері лүпіл қағып ,қимастық пен қуаныш,аңсау мен арман сезімдері араласқан жас түлектер үшін ең бір қымбат, ең бір қимас, ең бір ұмытылмас күн... Өзіңің уақытын аямай, өзгенің уақытын аялай білетін, өз шәкірттерін білім нәрімен сусындатудан талмайтын аяулы ұстаздардың бір жылдық еңбектерінің жемісіне куә болатын күн...Бүгін соңғы қоңырау!
Бір кездері шашымызға ақ бантик, мойнымызға көк галстукті тағып, әр қоңырау ұрылған сайын сыныптан жүгіріп шығып жүретін оқушылар едік. Енді бүгін соңғы қоңырау үнін сағынып отырған, жай ғана қатардағы адамдармыз...Қоңырау үнін қатты сағындым! Мектебімді, ұстаздарымды сағындым...
Қызыыыық! Біз адамдар өткенімізді неге сонша тез ұмытқыш келеді екенбіз!? Қазір ойлап қарасам, оқушылық өмірден еске түісіп отырғаны тек мына жыр шумақтары екен:
Мектебің мынау,классың
Осында он жыл тұрасың.
Тарыдай болып кіресің
Таудай болып шығасың.
Объяснение: