Обычно в конце стихотворных строк находятся слова , которые созвучны друг c другом . например , в первых 4 строках стихотворения тютчева " весенняя гроза " это слова мая-играя , гром-голубом . 0 какой особенности поэтических произведений идёт речь?

Орифме. она бывает разной( например кольцевая,параллельная и др) это зависит от склада  стихотворения 

Уаповесці "сотнікаў", як і ў большасці твораў в. быкава, узнімаецца праблема асабістай адказнасці чалавека за лёс іншых людзей, высвятляюцца прычыны маральнага падзення, здрадніцтва адных і духоўнай велічы, высакароднасці другіх. аўтар даследуе пытанне, на што здольны чалавек ва ўмовах, "калі магчымасці абараніць жыццё вычарпаны ім да канца і прадухіліць смерць немагчыма". цэнтральнымі героямі аповесці з'яўляюцца партызаны сотнікаў і рыбак. у барацьбе з ворагам яны не навічкі. сын героя грамадзянскай вайны, камандзір батарэі сотнікаў ваяваў на фронце, трапіў у палон, вырваўся з яго і прадоўжыў барацьбу ў партызанскім атрадзе. за плячыма старшыны стралковай роты рыбака франтавыя баі, акружэнне, удзел у партызанскім руху. лёс асабліва зблізіў герояў твора пры выкананні задання па здабычы для партызан харчоў. ідучы на выкананне задання, яны па-рознаму рэагуюць на будучую небяспеку, і здаецца, што дужы, энергічны і кемлівы рыбак больш здольны на подзвіг, чым фізічна слабы і хворы сотнікаў. але калі рыбак, які ўсё жыццё "ўхітраўся знайсці які-небудзь выхад", унутрана гатоў да здрады, то сотнікаў да апошняга ўздыху застаецца верным абавязку чалавека і грамадзяніна. героям твора не ўдалося выканаць апошняе партызанскае даручэнне: яны трапілі пад абстрэл паліцаяў і, хаваючыся ад іх на гарышчы ў хаце дзёмчыхі, былі ўзяты ў палон. перад смяртэльнай пагрозай сотнікаў і рыбак паводзяць сябе адпаведна сваім характарам і ідэйным перакананням. сотнікаў з гонарам праходзіць праз цяжкія выпрабаванні і ў самай бесчалавечнай сітуацыі застаецца чалавекам, адданым радзіме, верным сваім высакародным ідэалам. ён, безумоўна, жадаў бы загінуць у баі і амаль "ужо зайздросціў тысячам тых шчасліўцаў, што знайшлі свой канец на шматлікіх палях баёў". але гэта стала немагчымым. і таму ў ноч перад пакараннем сотнікаў думае не пра сябе, а кіруецца высокімі маральнымі прынцыпамі, думае пра тое, як выратаваць дзёмчыху і старасту пётру. запатрабаваўшы следчага, ён заявіў: "я - партызан, астатнія тут ні пры чым". на жаль, гэта прызнанне не падзейнічала на катаў: раніцай з пяці падрыхтаваных для павешання петляў засталася свабоднай толькі адна, прызначаная для рыбака. паводзіны рыбака ў крытычнай для яго жыцця сітуацыі іншыя. не будучы нягоднікам, перакананым здраднікам і ворагам, ён любымі магчымымі сродкамі (нават смерцю таварыша) хоча захаваць жыццё. рыбаку здаецца, што, застаўшыся жывым, ён зможа ашукаць ворагаў, уцячы да партызанаў і прадоўжыць там далейшую барацьбу з акупантамі. аднак сітуацыя, у якой апынуўся герой твора, вымушае яго крок за крокам дагаджаць і ўступаць каварнаму і бязлітаснаму ворагу, хітраваць і выкручвацца перад ім, думаць толькі аб сабе, ігнараваць інтарэсы іншых і, нарэшце, скаціцца ў духоўную бездань. зразумеўшы жахлівасць свайго здрадніцкага становішча, рыбак спрабуе павесіцца (у прыбіральні), але гэтаму перашкодзілі абставіны. і тады герой твора спрабуе апраўдаць свае дзеянні, вінаваціць за гэта не столькі сябе, колькі жорсткія ваенныя ўмовы, ненавісны вайсковы лёс і нават сотнікава, хвароба і раненне якога нібыта паслужылі асноўнай прычынай іх палону. аповесць "сотнікаў" вызначаецца глыбокім філасофскім роздумам аб жыцці і смерці, аб чалавечым абавязку і гуманізме, якія несумяшчальныя з любымі праявамі эгаізму. паглыблены псіхалагічны аналіз кожнага дзеяння і руху герояў, кожнай іх думкі і слова - адна з вызначальных рыс твора. вялікая духоўная моц сотнікава заключаецца ў тым, што ён, пастаўлены перад выбарам жыцця і смерці, здолеў прыняць смерць і тым самым паказаў веліч чалавечага духу, нязломнасць характару, непахісную веру ў будучыню людзей.

Рассказ тургенева-муму,меня поразил.когда герасим убил собачку,я не могла сдержать слёз,а как было тяжело ему самому! ведь он вырастил муму сам! муму-единственный,кто любил герасима.но он был крепостным,и вынужден исполнять все желания барыни. "почему герасим не ушёл в деревню с муму? " он не посмел не послушать барыни,но и не захотел жить в доме с жестокими людьми! мне понравились герасим и муму.герасим-сильный,волевой,это видно на протяжении всего рассказа.отношение к нему как я счетаю-было плохим.а всё потому что его все боялись-думали что он грубый,а на самом деле,хоть он большой и сильный,он был ласковый(к тем кто ему дорог: к татьяне,к муму) а муму-это собачка,которую герасим спас и которая стала ему дорога. мне не понравился конец повести.я рада,что герасим ушёл от барыни,но он сам утопил муму по её приказу(