Сходства и различия между "станционный смотритель" и "блудный сын"

    на стене смотрителя весели картинки о блудном сыне.притча становится пророческой в судьбе дуни,она предала отца,покинув отчий дом,как на первой картинке.окружила себя ложными друзьями,как на второй картинке.это не принесло ей счастья и радости,только настоящее раскаяние искупает грехи,приносит прощение любящих родителей,третья картинка из притчи.  дуня нарушила пятую заповедь "почитай отца твоего и мать, да будешь благословен на земле и долголетен".предав отца,ради своего счастья,она сделала себя несчастной.почитать и уважать родителей это обязанности каждого человека,дуна отреклась от отца.

  дуня повторила "блудного сына",но тот успел раскаяться,попросить прощения и был прощён.дуня не успела просить о прощении отца,она раскаялась,но слишком поздно.

ответ

Конфликт между поколениями заключается в привычке старших свысока смотреть на подрастающее поколение и в стремлении младших к самоутверждению. Вся вина наших «отцов» лишь в том, что они помнят нас маленькими и бес Об этом говорит Кристофер Морли так: «Не везёт нам с детьми – из них всегда вырастают взрослые». Чтобы понять, что дети выросли, нужно иметь внутреннюю гибкость, но не каждый может этим похвастаться. Вина «детей» в конфликте поколений заключается в их желании сбросить «отцов» с пьедестала и самим занять это место, часто даже не предполагая, как трудно на нём находиться. Об этом есть такой анекдот: «В детском саду я хотел стать взрослым, а теперь стал взрослым и хочу в детский сад». О трудностях отношений «отцов и детей» написано множество художественных произведений.

Проблема поставлена в романе И.С.Тургенева «Отцы и дети». Спор представителя «детей», Базарова, и представителя «отцов», Павла Петровича Кирсанова, крутится вокруг неких «принципов», которые для стариков – основа жизни и которые совершенно никакой ценности не представляют для молодых нигилистов. Свою предназначение Евгений Базаров в необходимости «расчистить» жизнь от старого хлама, чтобы появилась возможность строить что-то новое. Это ужасает Кирсанова, так он понимает - он и есть тот самый хлам, от которого намеривается избавить мир молодой и дерзкий нигилист. На данных примерах мы убеждаемся, что конфликт поколений зиждется на основном законе диалектики - «борьбе и единстве противоположностей». Если существуют противоположные: молодые и старые, значит, они должны находиться в конфликте, только бы они не уничтожали бы друг друга, а приходили бы к единству.

Саттар Асқарұлы Ерубаев (1914, Түркістан ауданы - 02.06.1937, Алматы) - қазақ жазушысы.

Ауыл балалары сияқты молданың солқылдаған көк шыбығына көнбестен Саттар Түркістандағы бастауыш мектепке қашып кетеді. Мұны бітіргеннен соң жетіжылдық орыс мектебінде оқып, оны үздік аяқтап шығады.[1] Қоңырат руынан шыққан.[2]

Оның қалыптасуына әкесі Асқардың, анасы Бапаның үлкен әсері болған.

1930-шы жылы Саттардың белсенді комсомол мүшесі және зейінді жас екені ескеріліп, жоғары оқу орындарына даярланатын Алматыдағы дайындық курсына жіберіледі. Сол жылы ол Қазақстан оқу Комиссариатының арнайы жолдамасымен Ленинград тарих, философия және лингвистика институтына түседі.

Институтты Саттар 1933 жылы үздік бағамен бітіріп шықты. Ол дипломдық жұмысын өте жақсы қорғайды және және осы еңбегі үшін бәйге алады. Сөйтіп, бұл жұмыс ба з бетінде жариялансын деген қаулы шығарылады. Ұстаздарының ұсыныстары бойынша Ерубаев аспирантураға қалдырылған екен. Бірақ Қазақстан өлкелік комсомол комитеті арнайы жеделхат жолдап, Ерубаевты шұғыл түрде Қазақстанға шақыртады. Осыған байланысты Саттар, оқуын қалдырып, елге оралады.

Алматыда Саттар 1933-1934 жылдары "Ленинская смена" газеті әдебиет және өнер бөлімінің меңгерушісі, "Лениншіл жас" газеті редакторы; 1934 жылы бірер ай музыка театрының директоры; 1933-1934 жылдары Жоғары ауыл шаруашылық мектебінде философия кафедрасының ұстазы қызметтер атқарды.

1934-1935 жылдары қалалық «Қарағанды пролетариаты» (қазіргі облысы «Орталық Қазақстан», газеті) редакторының орынбасары.

1935 жылдың жазында Ерубаев Ленинград университетінің аспирантурасына түседі. Бірақ мендеп кеткен өкпе ауруы оған бар болғаны бір-ақ жыл оқуға мүмкіндік береді. Осыдан соң Саттар Алматыға қайтуға мәжбүр болады. Мұнда ол 1936-1937 жылдары Қазақстан педагогикалық институтына қазақ әдебиетінің тарихы мен теориясынан лекциялар окиды.

Бірақ бойын әбден мендеп алған ауыр дерт Саттарды 1937 жылдың екінші маусымында Алматы қаласындағы Түрксіб ауруханасында көз жұмғызды. Онда ол бар болғаны 24 жаста еді.[3]

Объяснение: