«Үш жүзге біздің қазақ бөлінеді, осылай шежіреден көрінеді. Саны көп, сапасы жоқ, һәммадан бос, ғылымға мойын ұсынбай ерінеді...». Халқының кемшілігін айтып, Міржақып Дулатов бір ғасыр бұрын осылай кейістік білдіріпті.
Одан бері адам да, заман да өзгерді-ау. Біздің жұрт бүгін қалай? Міржақып сынға алған ғылымға деген енжарлықтың шекпенін шешті ме, ғылымға бет бұрды ма?
Азаттық алғалы қазақ ғалымдары мыңдаған ғылыми табысты түгендеп паттентеп үлгеріпті. Бірақ, үлгергені не керек, жаһанның жуандары мойындаған инновацияларын өндіріске енгізе алмай, еңселері түсіп жүр. Ғылым мен өндірістің арасында байланыс жоқ, өйткені.
Елге игілік әкелер туындылар тұншығып жатыр. Оларды тәжірибеден өткізетін қаражат, я өнеркәсіп тағы жоқ. Сананы тұрмыс билеген заман ғой, амал нешік өнертапқыштардың бірі шетел асса, енді бірі елеусіз қалған еңбектерін қаржысы көп көлденең көк атты шетелдіктерге сатып жүр.
Поделитесь своими знаниями, ответьте на вопрос:
Второстепенные герои в произведении паустовского стальное колечко