Характеристика катерины( а.н.островский - гроза) против чего протестует катерина, и как выражается протест. ! !

1)почему говорят "проходит красной нитью"?   2)какой можете пример?   3)откуда появилось это выражение?   4)не знаю

«Ғылым таппай мақтанба,

Орын таппай баптанба...» -дегендегі орын тап деп отырғаны - алған білімді, үйренген ғылымды жұмсайтын орын. Бұдан Абай:

«Бес нәрседен қашық бол,

Бес нәрсеге асық бол...» -деп адамдық, адамгершілік жайын қозғайды. Алайда ойының негізгі желісін үзбейді. Бұл тұста ерекше бір көңіл бөлерлік жай - Абай ғалым болу мен адам болу мәселесін бір-бірімен сабақтастыра айтады, бүл екеуінің тамыры, түбі бір деп санайды. Ғалым болудың басты шарты - не нәрсені болсын ақыл таразысына салып өлшеу, ақыл сенген нәрсеге ғана сену және көзің анық жеткен шындықты тура айтудан тайынбау екендігін нақтылап, мейлінше дәлелді етіп, шегелеп айтады. Осы өлеңдегі Абайдың надандықпен айтылған сөзге ерме дей отырып, «ақсақал айтты, бай айтты...», егер қисық көрінсе кімнің сөзі болса да, тіпті жақын адам айтса да, ақылмен жеңуді үлгі етуі әсіресе, сол өткен ғасырдағы қазақ өмірінің жағдайында бірден-бір батыл айтылған пікір болғаны анық. Үлкен адамға, лауазымы жоғары адамға қарсы келіп, өз ойын көлденең тарту сыпайыгершілікке келмейді дегенді желеу қылып, шындықты тура айтуды қалайда шектеу, қолдамау ол заман ғана емес, бүгінгі заманда да аз кездеспейтінін ескерсек, Абайдың осы пікірінің мәні зор дейміз. Ендеше:

«Ақымақ көп, ақылды аз,

Деме көптің сөзі - пұл...» - дегенді көпке топырақ шашқандық емес пе деп көлгірсімей, ашық айтылған, жастарды артық сенгіштіктен сақтандыратын ащы өмір шындығы деп бағалауымыз орынды.

«Сөзіне қарап кісіні ал,

Кісіге қарап сөз алма...» -

деген нақыл түрінде келетін түйін жоғарғы пікірлерге орайлас, жалғас. Сырттай қарағанда мұның өзі бір түрлі, тосын естілуі мүмкін, өйткені кісіні сөзіне қарай бағалама, ісіне қарай бағала дейтін үйреншікті пікірге қарама-қарсы келетін секілді. Ал, байыппен қарасақ, мұнда терең мағына жатыр. Кісіні сөзіне қарай, яғни, ақылына, ойына қарай бағала, кісіге қарап, оның мансабына, дәулетіне қарап ақылға сыймайтын, қисынға келмейтін сөзіне иланып алданып қалма, «надандықпен кім айтса, ондай түпсіз сөзге ерме...» деген даналық пікірді аңғартады. Абай надандыққа, қандай да болсын теріс, кертартпа ықпалға қарсы тура алатын оқыған, біліммен қаруланған адамды құрметтеу керек деп санайды. Ең алдымен білімді, ғалым адам мақтан тұтуға лайықты. Ақылды, парасатты адамның идеал бейнесін ұсына отырып, Абай оған жақсылықты жамандықтан ажырата білмейтін, ағыммен ілесіп жүре беруге бейімделген надан, қараңғы адамды қарсы қойды. Топас, кертартпа адамның осы жағымсыз типі ақынның шығармашылық жолына өте тән және ағарту ісін, өнер-білімді жақтаушы Абайдың алдыңғы қатарлы көзқарасын білдіреді. Өлең 6-8 буынды аралас ұйқас үлгісінде жазылған. Алғаш 1909 ж. С.-Петербургте жарық көрген «Қазақ ақыны Ибраһим Құнанбайұғылының өлеңі» атты жинақта жарияланды. Басылымдарында бірқатар текстол. өзгерістер кездеседі. 1909 жылғы жинақта 38-жол «Шыныменен өлсеңіз» делінсе, басылымдарда бүл жол Мүрсейіт қолжазбалары бойынша «Шын сөзбенен өлсеңіз» болып берілген. Мүрсейіт қолжазбаларында, 1909 жылғы жинақта 40-жол «Кәпір болдың демес қой» деп берілсе, басылымдарда бұл жол «Күпір болдың демес қой» ретінде алынған. Мүрсейіт қолжазбаларында, 1939, 1945, 1954 жылғы жинақтарда 42- жол «Көп көзіне көріне айтпа» болса, қалған басылымдарға бүл жол 1909 жылғы жинаққа сәйкес «Көп орында көріне айтпа» делінген. «Сізге ғылым кім берер, жанбай жатып сөнсеңіз» деген 26, 27-жолдар 1909 жылғы басылымға кірмей қалған. 1909, 1939, 1945, 1954 жылғы жинақтарда 75-жол «Сөзін оқып және ойла» болып алынса, қалған басылымдарда бүл жол Мүрсейіт қолжазбаларына сәйкес «Сөзін оқы және ойла» деп берілген. Туынды ағылшын, араб, азербайжан, қарақалпақ, қырғыз, орыс, өзбек, тәжік, түрікмен, ұйғыр т. б. тілдеріне аударылған.

Объяснение:

В России происходит усиленный рост капиталистического производства. Вырастают зловещие фигуры новых эксплуататоров: купцов, фабрикантов, подрядчиков, финансовых дельцов. «Народные заступники» первыми поднимают голос протеста против бесчеловечных форм эксплуатации на фабриках и заводах, на строительстве железных дорог. В 1860 году Н. А. Добролюбов написал статью «Опыт отучения людей от пищи» . В ней революционный демократ показал, что даже такое прогрессивное дело, как строительство железных дорог, превращается в средство безудержной наживы отдельных хищников за счет ограбления рабочих. Добролюбов писал, что рабочих «не кормят по нескольку дней, привозят и пускают в голую, бесплодную степь, без хлеба, без всяких запасов, на 40° жару, не заготовивши им никаких помещений, не пославши с ними ни лекаря, ни медикаментов… Как тут не умереть человеку?» . Смертность на строительстве дорог была колоссальной, но это не беспокоило ни подрядчиков, ни царское правительство. 

Изображая в поэме «Железная дорога» (1864) картину эксплуатации рабочих капиталистическими хищниками, Некрасов проявил глубокое понимание экономических законов. 

В мире есть царь: 
этот царь беспощаден, 
Голод названье ему, 
говорит поэт. 
Царь-голод, властвующий над миром, - верный союзник богачей им порабощать народ. Поэт рисует картину объединения всех сил, враж- дебных людям труда: 

Грабили нас грамотеи-десятники, 
Секло начальство, давила нужда… 
Метафора - перенесение качеств, свойств одного предмета или явления на другой предмет по сходству (например, «свинцовая туча» , «море смеялось») . 
Эпитет - образная характеристика какого-либо лица, явления или предмета с метафорического прилагательного (например, «веселый ветер» , «железная воля») . 
Оставшиеся в живых после этой каторжной работы ничего не принесут своим семьям: десятники так «рассчитали» рабочих, что «каждый подрядчику должен остался» . Народ еще благодарит своих грабителей, что они ему «недоимку .подарили» и отпустили «по домам» , с горькой иронией отмечает поэт. Но Некрасов верит в неиссякаемые духовные силы народа, его светлое будущее: 

Вынес достаточно русский народ, 
Вынес и эту дорогу железную 
Вынесет все, что господь ни пошлет! 
Вынесет все - и широкую, ясную 
Грудью дорогу проложит себе. 
Некрасов трезво оценивает исторические условия, когда говорит, что ему не придется дожить до прекрасной поры подлинного освобождения народа. Но в этой оценке нет примирения с действительностью. В годы разгула реакции поэт не отступает от борьбы: он продолжает разоблачать «ликующих» реакционеров - душителей народа - и «праздно болтающих» либералов, которые не желают вникнуть в причины народных бедствий. Сердце поэта переполнено вселенским горем, и он призывает народную революцию: 

Буря бы грянула, что ли? 
Чаша с краями полна! 
(«Душно! без счастья и воли…» , 1868)