багнер христова детка. сообщение 1) сюжет 2) главные герои 3) какие проблемы и основная мысль 4) справка.

ответ: пошел земляник по всему царству; ходил, ходил, все войско собирал. нет как нет. один пушкарь на валу спит подле пушки, из которой недавно палил.

растолкал его земляник.

– где, – говорит, – брат-земляк, войско наше?

– како – чесал, чесал брат-земляк шею и спину, – нет, – говорит, – тебе никакого войска… все вышло…

– как вышло! шут те дери!

– а так же! все на блины извели. один я остался, у пушки сижу.

поглядел, поглядел на него земляник, в затылке почесал.

– врет, чай, поди, собачий сын! – думает.

и пошел он опять искать войско по всему царству. искал, искал и день, и два, и три. куда ни придет, все только одни блины лежат. зашел в инфантерию – блины. зашел в кавалерию – блины. зашел в артиллерию – блины! в царско войско зашел… везде одни блины лежат.

– тьфу! инда тошно эх! чтоб вас… пойти нешто, батюшке-царю доложить.

но не успел он до царских палат дойти, как поднялся шум и гвалт, визг и стон, дым и чад пошел коромыслом со всего блинного царства и словно страшная труба грянула.

глянул земляник вдаль и видит: грядет-идет сила несметная. идут стройно , идут, поют, трубят, в трубы кованы играют:

царь труд идет,

царь труд идет,

всем мир несет,

свободу и правду

и так хороша была песня, что земляник стоял, стоял, все слушал и совсем заслушался.

и не заметил он, как исчезли и чад и дым, исчезли блины и все блинное царство словно сквозь землю провалилось, а царство труда водворилось кругом.

очнулся, оглянулся: глядь, перед ним стоит лошадка, ржет – сытая, резвая, веселая.

впряжена лошадка в крепкий новенький плуг.

перекрестился земляник, к плужку кинулся, за поручни ухватился, пошел пахать-орать, инда земля под плугом взыграла от радости:

– слава тебе,

зато сможешь на вопросы поотвечать, касательно этой темы) не поленись, прочитай.

объяснение: это кратко

По завершении третьего крестового похода многие рыцари возвращаются в Европу. Король Ричард Львиное Сердце находится в плену у австрийского герцога Леопольда. Принц Джон сеет смуту в стране между норманнами и саксами, и ведёт интриги против короля, подготавливая захват власти. Седрик Ротервудский, богатый землевладелец, в надежде возродить былое могущество саксов намеревается поставить во главе их сэра Ательстана, потомка короля Альфреда. Апатичный Ательстан не вызывает ни у кого доверия, и Седрик, дабы придать ещё большего веса его фигуре, мечтает женить его на своей воспитаннице, прекрасной леди Ровене, предком которой тоже является король Альфред Великий. Но на пути к заветной мечте старого тэна встал его сын Уилфред Айвенго, полюбивший Ровену. Седрик, верный своему идеалу, изгнал сына из отчего дома и лишил наследства.

Мы з мамай былі ў заапарку. Нам спадабалася. Жывёлы былі выдатныя. Ослік і жырафаў можна было пакарміць. Мне спадабалася карміць жырафа! Ён такі вялікі! Ён нахіліўся, каб я дала яму яго любімую ежу. А яшчэ там былі львы, пантэры, леапарды. Леў жудасна рыкаў! Я спужалася. Ён быў у клетцы, але я баялася што ён мяне з'есць! Яшчэ там былі дзікія сабакі дзiнга. Яны былі аранжавага колеру. Я галодная. Мама купіла мне марозіва і салодкую вату. Смачна было. Потым мы пайшлі да малпаў. Вось тут-то і пачалося: малпам давалі бананы, а яны іх адчынялі і кідалі лупіну на людзей! Мне таксама патрапіла. Мне стала цікава, як жа клічуць гэтых малпаў. Тут я ўбачыла шыльды з імёнамі. Адну малпачку клікалі Уладзімір. Іншую - Наташа. А трэцюю - Юля. Іх прывезлі з Германіі і далі ім новыя імёны. Мы пайшлі глядзець на ваўкоў. Ох, страшна было, калі ваўку прынеслі труса ... Ён яго абадраў да крыві! Я вельмі спалохалася. Шкада было труса. У хуткім часе мы сышлі з заапарка

Летні дзень пачынаецца цёплым дожджыкам, і гэта нас трохі засмучае. Узброіўшыся парасонамі, мы весела пераскокваем лужынкі і зазіраем на рынак. Нам трэба купіць пачастункі для звяркоў - садавіна і булачкі. За прыгожай агароджай заапарка адразу знаходзіцца вальер з медзведзянятамі. Мы доўга глядзім, як яны гуляюць - нязграбна, але вельмі пацешна. Грозна рыкаюць, пхаюцца і адважваюць адзін аднаму аплявухі сваімі касматымі лапамі. Далей ідуць клеткі з дробнымі драпежнікамі і птушнік. Адны глядзяць знізу, бліскаючы сваімі драпежнымі вачыма, іншыя - зверху, трывожна курлыкая, прыжмурваючыся. Бліскучая спіна бегемота ледзь бачная з вялізнага басейна пад адкрытым небам. Затое бегемотик-малыш стаіць на беразе на моцных ножках і з цікаўнасцю варушыць сваімі дробненькія вушкамі. За высокім агароджай ляніва ходзіцца сямейства сланоў, прывітальна памахваючы гнуткімі хобатамі. Мы частавалі іх яблыкамі, і яны ўдзячна ківаюць лабастым галовамі. Даўганогія жырафы апускаюць свае плямістыя шыі і асцярожна бяруць з нашых рук бананы і кавалачкі булкі. Потым дружна круцяць галовамі, нібы пагражаюць нас забадаць сваімі смешнымі пярэднімі рожкамі. Самае выдатнае месца ў заапарку - гэта, вядома, малпоўнік. Гарэзныя мордачкі прыматаў падобныя на грымасы людзей і ад гэтага здаюцца яшчэ больш смешнымі і пацешнымі. Мартышкі спрытна скачуць у галінах пад столлю і цэлымі гронкамі вісяць на канатах. Чэпкімі лапкамі яны выхопліваюць садавіна з рук наведвальнікаў і часцяком б'юцца за здабычу. У прахалодным змроку тэрарыума мы з павагай і асцярогай аглядаем паўзуноў і экзатычных рыб. Потым ідзем да буйных драпежнікаў, якія, ляніва разваліўшыся, адпачываюць пасля сытнага абеду. Дзень неўпрыкмет хіліцца да вечара, і мы з шкадаваннем развітваемся з жывым кутком прыроды да наступнага візіту.