Өлең жолдарынан түсінгендеріңді қарасөз ттұрінде жазыңдар Шәкірт ойыҚараңғы қазақ көгіне Өрмелеп шығып күн боламҚараңғылықтың кегіне Күн болмағанда кім боламМұздаған елдің жүрегін Жылытуға мен кірермінЕңбек бнйнет тарауыРақатқа сарқыларҚыздырып күннің қарауыНадандық теңізі тартыларОрны отайып көгерерҚызығын жайлап ел көрер​

Жадід қазақ поэзиясының ең еңбегінің бірі де Шәкірт ойы. Бүгінгі сабақта сендерге осы ойның мәтінін түсіндіргу мақсатында, өлең жолдары, арқауыт, жолау мен қараңғылықтар тауып беріледі.
Ойның бірінші строфасы "Қараңғы қазақ көгіне" деп аталады. Осы строфада автор қараңғылың кегіні таңдап алуға шақырады. Онда "Өрмелеп шығып күн болам, Қараңғылықтың кегіне, Күн болмағанда кім болам" деген сөздер аталады. Бұл сөздерді түсіну үшін біздің қызығушы тағайындау жасамыз.
Бірінші сөздің мағынасын түсіну үшін, жолаушыны, кеңес алушыны, көмекке келетін тұлғаны, онымен қарым-қатынасы болатынын түсіну керек. Өзара жолау қабілеттері арасында киімнің көліктері, ашик досы, сіздің биіктегі артылуын жолауша деусіне багытталып, қарым-қатынасы артады. Қаланы көбейіп, айналып енуге багытталуы керек деп есте саламыз. Көптырған набиғалардың осы тағылымды көз жеткізуде жарнамасы жоқ. Кейде, есік пен шуыттың өзара аралықтарынан де боларын біле аламыз.
Второй параграф продолжает развитие темы. Автор говорит о важности любви к родной земле, о её всепоглощающей силе и её способности расцветать. Он говорит, что благословляет землю своими трудовыми и героическими усилиями, а также своей терпимостью и добротой. Его любовь к своей земле приводит к радости и восхищению при виде надежности и спокойствия природы. Он описывает, как он взирает на землю с высоты и восхищается её красотой и богатством.
Третий параграф говорит о том, как он видит свободное подвижение лошади и как они преуспевают в попытках обнаружить их страну. Это выражается в фразе "Орны отайып көгерер, Қызығын жайлап ел көрер". Он также говорит о том, что они плавно двигаются через море терпения и доброты.
Общий смысл этого стихотворения состоит в том, что автор хвалит и восхищается своим родным казахским краем. Используя образы природы и животного мира, автор описывает свою любовь к родной земле и важность бережного обращения с ней. Он также говорит о важности доброты и терпимости, которые нужно проявлять по отношению к своей земле и её обитателям.
Таким образом, Шәкірт ойы олицетворяет любовь и гордость к родной земле, показывая нам, что наша земля является ценным и уникальным местом, которое нужно охранять и уважать.