Написать биографию шайхи маннур на татарском языке​

шәйхи маннур (шәйхелислам фәрхулла улы маннуров) 1905 елның 15 январенда элекке казан губернасы мамадыш өязе (хәзерге татарстан ссрның мамадыш районы) тулбай авылында ярлы крестьян гаиләсендә туа. шундагы һәм күрше шәмәк авылындагы мәдрәсәләрдә башлангыч белем ала, бөек октябрьдән соң шәмәктә ачылган «икенче баскыч эш мәктәбе»ндә һәм мамадыштагы педагогия курсларында укый. 1921 елгы ачлыкта аның әтисе бөтен гаиләсен алып, кузбасстагы анжерка-сужденка шахталарына килә. анда уналты яшьлек шәйхинең хезмәт юлы башлана. ул шахталарда кара эшче, укытучы булып эшли.

1923 елдан ул төрле уку йортларында белем ала, тобол, урал, новосибирск якларында культура-агарту, матбугат эшләрендә эшли. 1927-1929 елларда армия хезмәтендә була, аннан кайткач, 1932 елга кадәр донбасста эшче-прокатчы, укытучы-ликбезчы, днепрогэста бетончы булып эшли. бу елларда ул үзенең шигъри әсәрләрен иҗат итә, китаплар бастыра. соңрак мәскәүгә килеп, берникадәр вакыт газетада эшләгәч, казанга кайта һәм 1933-1937 елларда педагогия институтында укый. шуннан соң ул бер ел «совет әдәбияты» (хәзерге «казан утлары») журналының җаваплы секретаре булып эшли дә, 1938 елдан ватан сугышына кадәр әдәби иҗат эше белән генә шөгыльләнә. 1934 елда шагыйрь язучылар союзына алына.

сугышның беренче көннәреннән үк ш. маннур үзе теләп фронтка китә, анда төрле фронт газеталарында хезмәт итә. сугыштан соң татар дәһләт опера һәм театрында әдәби бүлек мөдире булып тора һәм 1948 елдан гомеренең соңгы көннәренә кадәр профессиональ язучы була.

шагыйрь 1980 елның 10 июнендә казанда вафат булды.

шәйхи маннурның иҗаты татар совет әдәбиятында күренекле урын тота. поэзиядән тыш ул проза өлкәсендә дә актив эшләде.

Аучит она тому, что в народе всегда почиталось больше всего, — добру, милосердию, терпению, справедливости. не зря говорит филькина бабушка, что все беды происходят «от злобы людской» , «от охлаждения сердца» . холодное, жестокое сердце — неживое. оно способно сеять вокруг одни лишь несчастья. я думаю, именно поэтому так долго принюхивался обиженный конь к филькиному хлебу: решал, действительно ли он «не злой человек» . а еще в сказке прославляются дружба, взаимовыручка, умение прощать чужие ошибки и стремление исправлять свои. хорошо, когда рядом надежные друзья, не боящиеся ни страшного холода, ни тяжелой работы, готовые прийти на , даже если вина твоя > > >

к. г. паустовский больше всего любил писать о простых людях, о деревенских детях. его сказки похожи на обычную жизнь, а герои — на самих читателей, мальчишек и девчонок.

мальчик филька, по прозвищу ну тебя, тоже ничем особенным среди сверстников не выделялся и мало походил на героя. но то, что с ним произошло, заставляет о многом задуматься. сказка учит бороться со злом в самом себе. плохие качества есть в характере любого человека. но если мы дадим волю злобе, дурным мыслям и грубым словам, они могут обернуться бедой. так случилось с филькой. из-за его грубости, недоверия чуть было не вымерла от холода и голода целая деревня. но филька исправил свою ошибку. трудно ему было сознаться и повиниться перед  людьми. непросто было вернуть доверие людей и обиженного коня. но он сумел победить в себе угрюмого мальчика ну тебя,. которому раньше ни до кого не было дела. писатель показал, что в каждом человеке есть что-то хорошее.