Рисунок к пословице: маленькая ложь за собою большую ведет

Ну нарисуй маленького человека (ребенка у котрого на футболке написано что то типа ложь, или маленькая ложь)и он за руку держит большого человека(взрослого у которого на футболке уже болшая ложь или ложь, если у ребенка написано "маленькая ложь". и пусть они не прямо повернуты будут, а куда то идут типа

Объяснение:

Насцечка — галоўная гераіня аповесці К. Чорнага «Насцечка». Яна вельмі акуратная, сціплая.

Па характары — рашучая, аптымістычная, смелая. Вось як апісвае сваю гераіню К. Чорны: «...бойкая і рухавая дзяўчынка, белатварая, з густымі валасамі, якія роўна ляжалі на яе галаве пад грабянцом. Да самых халадоў яна прыходзіла ў школу ў шарсцяной кофтачцы, інэрай, у карычневыя палоскі, а калі стала халадней, — пачала надзяваць на кофтачку чорнае ватовае паліто з простым бобрыкавым каўняром і вузенькім суконным паяском».

Дзяўчынку адразу палюбілі ў класе. Пачалі называць яе ласкава Насцечка. Яна добра вучылася, паважала сваіх аднакласнікаў, была простая, ніколі не выстаўляла сябе. Насцечка вельмі любіла свайго дзеда. Калі дзед захварэў, дзяўчынка ўзваліла на свае плечы ўсе гаспадарчыя клопаты: бегала ў магазін, паліла ў печы, варыла есці. Яна паводзіла сябе як дарослая гаспадыня, нікому не скардзілася і не прасіла дапамогі.

Насцечка любіла прыроду, захаплялася яе прыгажосцю, адчувала, «як шум ветру за акном пераходзіць у ціхую музыку, расплываецца ў штосьці невыразнае».

Насцечка адчувала сваю годнасць, магла пастаяць за сябе. За гэта яе ненавідзеў Серж — адзіны Насцечкін вораг.

Мне спадабалася гэта гераіня аповесці К. Чорнага. Яе можна было б узяць у сяброўкі. Такія людзі, як Насцечка, могуць быць сапраўднымі сябрамі, ніколі не падвядуць. Слушна заўважыла Насцечкава маці: «Дружба робіць вялікія справы. I ў няшчасці, і ў радасці без дружбы чалавеку нельга быць...»

Весенние воды. основной темой стихотворения является описание ранней весны, когда «еще в полях белеет снег», поры пробуждения природы от зимнего сна. композиционно стихотворение состоит из двух частей. первая часть стихотворения посвящена описанию еще не проснувшейся земли. ночью зима еще основательно хозяйничает на земле, но днем теплое солнышко пригревает землю, пробуждая к жизни предвестников весны – ручьи. среди множества признаков весны тютчев выбрал одну, самую характерную ее черту – весенние ручьи, которые словно гонцы бегут, оповещая своей радостной песней все на своем пути о приходе долгожданного тепла. вторая часть стихотворения посвящена ожиданию майских дней, ведь настоящая весна приходит именно в «теплые майские дни». ожидание весны рождает вдохновение и наполняет и природу, и героя жизненной силой. весенняя гроза .основной темой стихотворения является гроза. гроза для тютчева – это, прежде всего, движение, знаменующее перемены, рождение чего-то нового. тютчев проводит тонкую параллель между природой и миром людей, отождествляя весеннюю грозу с порой молодости – временем становления человеческой души.