Вкорзине лежали грибы. сначала взяли 80% грибов, затем взяли 20% остатка. после этого осталось 4 гриба. сколько грибов было изначально?

ответ:

объяснение:

однажды, том сойер, как любой мальчишка в его возрасте, стал мечтать о кладе. будучи натурой деятельной, том сразу приступил к его поискам, взяв в напарники гека финна.

том был уверен, что пираты и разбойники зарывают клады под высохшими деревьями с одним суком, на островах или в старых домах с привидениями. после нескольких неудачных попыток с деревьями, мальчики решили попробовать поискать клад в каком-нибудь заброшенном доме.

они нашли довольно жуткий дом около кардижского холма и забрались в него. когда том и гек исследовали чердак, к их ужасу, в дом зашел индеец джо, переодетый в бродягу со своим подельником. оказалось, что дом был их временной базой, где они прятали деньги и воровские принадлежности.

и тут выяснилось, что в доме закопаны настоящие сокровища (видимо их зарыла шайка бандита морреля и не успела забрать). к огорчению мальчиков, наблюдавших за происходящим, индеец джо выкопал золото (около 12 тысяч долларов) и утащил его в место понадежней. он назвал его своему товарищу "номер второй, под крестом".

после этого, том и гек, страшно напуганные (ведь они дали показания в суде против индейца), но исполненные решимости найти сокровища, стали выслеживать индейца джо. они подумали, что "номер второй" - это номер в гостинице или таверне. действительно, в таверне они нашли похитителя клада, пьяного в стельку, но сокровищ там не было.

поиски золота были прерваны приездом семьи бекки тэтчер (одноклассница тома) и пикником, которая устроила молодежь в честь их прибытия, около пещеры мак-дугаля. случилось так, что том и бекки заблудились в пещере. долго блуждая по ее коридорам (около трех дней), они нашли выход. один из узких проходов выходил прямо к реке миссисипи. и, что самое важное, том нашел не только выход из пещеры. он также выяснил где находится тайник индейца джо!

умный мальчик, увидел индейца, крадущегося по пещере со свечкой, и догадался, что сокровища наверняка спрятаны где-то поблизости. и действительно, когда том вместе с геком вернулся в пещеру, мальчики нашли крест, нарисованной копотью свечи (это и был "номер второй, под крестом"). рядом с ним они обнаружили и закопанный сундук с золотыми монетами. мальчики стали богачами (правда геку много радости богатство не принесло, но это уже другая ).

кстати. индеец джо так и не смог выбраться из пещеры, так как вход в нее заперли, и умер от голода.

х(гр)-было изначально

80%=0,8                            20%=0,2

0,8х(гр)-взяли сначало

(х-0,8х)*0,2=0,2х-0,16х=0,04х(гр)-взяли остатка

получается:

х-0,8х-0,04х=4

0,16х=4

х=4/0,16

х=25(гр)-в корзине было изначально

 

25*0,8=20(гр)-взяли сначало

25-20=5(гр)-остаток

5*0,2=1(гр)-взяли остатка

25-20-1=4(гр)-осталось

[1] (2. 6/10 * 0. 3/10 - 34/15 * 3/17) : (-1. 9/10) = (78/100 - 2/5) * (-10/19) = -38/100 * 10/19 = -2/10 = -0.2 [2] а) 0.7 + 0.3х - 0.6 - 0.4х + 1.2 = 0 1.3 = 0.1х х = 13 б) -6,3у +12 - 4.2 + 6у - 0.6 = 0 7.2 = 0.3у х = 24 [3] з) 1. 5/6 : 7. 1/3 = 1. 6/10 : n n = 1. 6/10 * 7. 1/3 : 1. 5/6 = 8/5 * 22/3 * 6/11 = 4*8/5 = 64/10 = 6.4 [4] (суть вроде уловила, но слов явно не хватает) 1) 100% - 40% - 26% = 34% маршрута это путь по долине реки 2) 102 км = 34% х км = 100% х = 1*102/0.34 = 300 км ответ: весь маршрут составил 300 км

''менің атым… атымды айта бастасам, тілім таңдайыма жабысып қалғандай болады да тұрады.» деп басталатын бердібек соқпақбаевтың «менің атым қожа» повесі көз қарасымен бейнеленетін шынайы өмірдің боямасыз суреттері арқылы оқырмандарының жүрегіне жол тапқан ерекше шығарма. түн жарымына дейін шам жарығымен ғын махаббаты жанарға «кеудесі толы сезімін сүйкектетіп», абай атасына еліктеп, шабытын шақыра, ғашықтық ғазалдарын жазып, жыр арнамаушы ма еді? ! сол шақтағы ақылды тентек, озат оқушы, «жазушы боламын» деген арманшыл аңғал қожаның образы езу тартқызып, қалай да сүйсіндірмей қоймайды, әрі сол бейнені бүгінгі бойынан іздеп таба алмай еріксіз бас шайқайсың. себебі, ол қожа табиғатты сүйетін, шынайы поэзияны сүйетін.  «ұлтының ұлт болуы үшін бірінші шарт тілі болуы. ұлттың тілі кеми бастауы ұлттың құри бастағанын көрсетеді. бір ұлттың тілінде сол ұлттың жері, тарихы, тұрмысы, мінезі айнадай ашық көрініп тұрады» дейді мағжан атам. ендеше, қазіргі қожаның сөз саптасынан, жүріс тұрысынан сары атырапта үдере көшкен қаймана қазақтың паң, сабырлы мінезін тани аламыз ба? кешегінің қожасы мен бүгінгінің қожасының айырма, алшақтығы неде деп ойлайсыз? бүгінгі қожаларды тәрбиелеудің басты құралы теледидар мен интернет екені белгілі. қазақстандық әлеуметтік зерттеушілер « күніне орта есеппен алғанда өлімге қатысты 17 және қатыгездікке қатысты 37 көрініс көреді» дейді. осылайша күнұзақ теледидарға телмірген ұлттық тәрбиенің уызына қайдан жарысын? ! отандық телеэкранда жиі көрсетілетін «алдараспан», «зіл-әзіл», «наша казаша» тәрізді әзіл-оспақ оспадар театрлар жас буын өкілдерін арзан күлкі мен бос сөзге үйірсек қылып, арман айдынынан алыстатып, талтаңдаған бос жүріске үйретеді. ал бос қылжақтықтың түбі құлықсыздыққа, ықылассыздыққа, өмірдің мәніне ден қоймаушылыққа әкеп соқтырады. содан да болар, мектеп жасындағы ң күнделікті сөз қолданыстарынан «басыңды қадаймын», «атсың», «лох», «базар жоқ», «копец», «прикинь», «братан» сынды сөздерді жиі еститініміз өтірік емес. мектеп жасындағы деппін-ау студент жастардың дені осындай сөйлеу стилін қолданатыны шындық.осы жерде қара қожамызға қайта оралмасқа амалың қалмайды: … жайлаудан қайтып келе жатып, «жұпар аңқыған кең жазықтың төсінде» қиял құсын қияға сермеп: «абай мен қасымды қаншы оқысам да менің сусыным қанбайды. қайталап оқи бергім келеді, оқи бергім келеді… мен құрманғазы мен дәулеткерейдің күйлерін тыңдағағанда өзімді өзім ұмытып кетемін. махамбет жырының әр сөзінің астарынан дүрсілдеген ат дүбірін, қарш-құрш сілтескен найза, қылыш үндерін естігендей болам. о, қасиетіңнен айналайын қазақ жері» деп емірене толғанбаушы ма еді? ! ендеше, әжесінің талай «тоқмашын» жеп өскен сол қожа мен бүгінгінің қожасының арасындағы айырмашылық та осы арадан анық байқалады. бесікте жатып анасының әлдиіне әлпештеліп өспегені, қара кемпір мен қара шалдың өнегесі мен ертегісін тың, ұлттық нақыштан ада, кеңестік тәрбиенің негізінен бастау алған қшада тәрбиеленуі санасында қазақ деген ұғымы жоқ бүгінгі ң дүбара болып, тілінің жұтаңдануына әкеліп соғып, сол қожалардың айқындалған алшақтықтарының басты салдары болып отыр емес пе. осындай ұлттық тәрбиенің негізінен ажырап қалған, сөзі жоғалған кешегі «қайран да менің еділім» деп еңірегенде етегі жасқа толған қарға бойлы қазтуғанды, «күмбір, күмбір кіснетіп» көмейінен жыр ақтарған ақтамбердіні, ұлт ұраншысы болған бұқарды, абайды, бір мақсат бір мұратта бірігіп, жұмылған жұдырықтай болған алаш арыстарын түсіне қоюы, оқуы, әй, неғайбыл дүние-ау…  бүгінгі тілдің бұл бейнесі қазіргі қазақтың жан дүниесінің айнасы болар, бәлкі«сөзі жоғалған жұрттың өзі де жоғалады» деп пе еді? ! қорқам, келешектен қорқам…туған даласын сүйген, ертеңгі болашағын аңсайтын, арманына