Подчеркни явления, которые происходят в неживой природе, голубым цветом, а в живой - зелёным. в природе всё время происходят разные явления. например, образуются на небе облака, сверкает молния, созревают ягоды, желтеют листья, птицы улетают на зимовку в тёплые края, замерзает вода в реке.

Голубим цветом- замерзает вода в реке. А в живой- созревают ягоды.

Отношение к почвенной кислотности у разных видов различно и зависит от их биологической особенности. Определённая группа растений не переносит кислых почв. Они хорошо растут только при слабощелочной реакции среды и очень активно отзываются на внесение извести даже на слабо кислых почвах. К таким культурам относятся: абрикос, самшит, скумпия, дейция, лещина, бобовник.

Реакцию среды от нейтральной до слабощелочной предпочитают: аристолохия , гинкго , граб , бирючина , жимолость , лапчатка , мирикария, луизеания, снежноягодник . Реакция среды  подходит для бересклета , катальпы, кизильника , ракитника, розы.

Основная группа декоративных растений лучше развивается при нейтральной реакции среды. Для их выращивания оптимальная кислотность : клён , конский каштан , берёза , облепиха, чубушник , ирга , дёрен , рябина, .

Для таких декоративных пород как: багряник , барбарис , гамамелис , бархат, маакия , черёмуха, приемлем широкий диапазон кислотности , но наиболее благоприятны для их роста почвы со слабокислой реакцией . Они положительно реагируют на известкование сильно- и средне кислых почв полными дозами, что объясняется не только снижением кислотности, но и улучшением питания растений азотом и зольными элементами.

Слабокислую реакциюсреды предпочитают: актинидия , ольха , айва, фотергилла , эрика, каштан .

Большинство хвойных культур требуют среднекислой и слабокислой реакции : кипарисовик , можжевельник, ель , лжетсуга , тис , туя . Исключение составляют  лиственница и сосна , которым лучше подойдут нейтральные и слабощелочные почвы. Хорошо отзывается на внесение извести можжевельник обыкновенный.

В пределах одного рода отношение к кислотности у отдельных видов может различаться, что определяется природными почвенными условиями произрастания вида. Например, дёрен мужской  плохо переносит кислую реакцию среды и очень любит известковые почвы, содержащих большое количество кальция и магния. Различная требовательность культур к реакции почвенного раствора не позволяет подобрать  единый интервал рН для всех типов почв и видов растений. Но регулировать показатель кислотности применительно к каждой отдельной культуре практически невозможно.

Жазық — беті тегіс немесе сәл толқынды болып келетін жердің үлкен алапты алып жатқан рельеф формасы.

Мұнда көршілес орналасқан нүктелердің биіктік айырмасы өте аз болады. Жазық ойпатты да, үстіртті де болуы мүмкін және оның көпшілігі бір жағына қарай сәл еңістеу келеді.

Жазық — салыстырмалы биіктігі бірдей және географиялық құрылымы біртектес жер бедерінің пішіні; Жер шары бедерінің басты бөліктерінің бірі. Құрлықтағы және мұхит пен теңіз түбіндегі (суасты Ж-ы, абиссальдік Ж.) әр түрлі биіктіктер мен тереңдіктерде кездеседі. Құрлықта Ж-тар абс. биіктіктеріне қарай ойысты (теңіз деңгейінен төмен жататын), ойпатты (абсолюттiк биіктігі 200 м-ге дейін), қыратты (абсолюттiк биіктігі 200-ден 500 м-ге дейін) және таулы-үстіртті (абсолюттiк биіктігі 500 м-ден жоғары) болып ажыратылады. Жер бедеріне қарай тегіс, ылдилы, ойыс, дөңес Ж. деп бөледі. Бедер пішініне қарай жайпақ, сатылы, ойлы-қырлы, жонды-төбелі Ж. болып жіктеледі. Пайда болу тегіне қарай Ж-тың бастапқы, аккумуляттік, жанартаулық, денудациялық түрлері бар. Бастапқы Ж. теңіз суының қайтуы нәтижесінде құрлықта пайда болады (мыс., Каспий ойпаты ежелгі теңіз шөгінділерінен түзілген). Аккумуляттік Ж. жер бетінің төмен түскен тұстарына аллювийлік, көлдік, желдік, флювиогляциялық, т.б. борпылдақ жыныстар қат-қабатының ұзақ уақыт қорлануынан құралады. Жанартаулық Ж. базальтті лавалардың жойылуы нәтижесінде бұрынғы кедір-бұдырлардың тегістелуінен пайда болады. Денудациялық Ж. тау жыныстарының үгітіліп немесе су эрозиясына шалынып тегістелуінен құралады. Денудациялық Ж-тарда бұрынғы таулардың жұрнақтары жиі кездеседі (мыс., ұсақ шоқылы Сарыарқа жазығы). Ж. құрлықтардың 15 — 20%-ін алып жатыр. Жер бетіндегі ірі Ж-тар — Амазона, Шығ. Еуропа, Бат. Сібір және өлы Қытай жазығы. Олардың әрқайсысының аумақтары бірнеше млн. км²-ді құрайды. Жазық пайда болуы жөнінде мынадай түрлерге бөлінеді:

байырғы немесе бастапқы;

аккумулятивті немесе үйінді:

аллювиалды

көлдік — төмен түскен көлдің орнында

желдік — желдің үрлеуінен;

флювиогляциальдық (мұздық-өзендік), көбінесе мұздың өзендердің ысырынды конусынан пайда болады

вулкандық (лавалық) үстірт

қалдық жазық.