Сочинение на тему "война на донбассе"

Пришедшая в дома донбассовцев война принесла не только разрушенные дома и убитых мирных жителей, это еще и искалеченные судьбы детей, которые не скоро смогут забыть те ужасы, которые им пришлось прочувствовать, живя в подвалах, ночуя на улицах и видя смерти своих родителей.

Война на Донбассе заставила шестилетних детей вмиг стать взрослее. Оказавшись в спокойной обстановке, родители сообщают о том, что в волосах их детей появляется седина. Такие дети уже говорят не детским языком, а могут общаться на вполне взрослые темы: какое артиллерийское оружие как стреляет, какой радиус взрыва у мины и как различить по звуку, куда летит снаряд. Услышав однажды такую "детскую" беседу, мне стало жутко.

О том, как теперь живут дети, заставшие войну, и что необходимо для их реабилитации, читайте в материале 24smi.org.

Оказавшись в условиях мирной жизни, дети Донбасса зачастую не могут вернуться снова в детство. Они видели то, что не каждый взрослый смог бы пережить. Медикам стали известны случаи посттравматического синдрома у детей Донбасса, которые сейчас находятся в лагерях для беженцев.

Уже несколько недель, а я все еще чувствую себя пауком посредине огромной паутины. Вон там вдалеке что-то дернуло её, и я усилием воли сдерживаюсь от того, чтобы опуститься на колено или лечь.

Может, это красивая девочка посмотрела из глубины комнаты, а может, кот мелькнул где-то в углу – паутина напряглась, и я тоже. Трудно объяснить. Просто ты бросаешь беглый взгляд на стену в баре – кирпич, бетон, будет рикошет или нет, пробьет или нет.

Просто не можешь спокойно перейти площадь. Просто автоматически прикидываешь расстояние до вон той башенки с часами и мысленно закидываешь в крону ВОГ. Я стал неплохим солдатом за это лето, приобрел пару новых чувств и по звуку орудийной канонады могу понять, насколько все сегодня плохо или хорошо на участке бригады. Спрашивается, зачем мне все эти бонусы посреди кипящего жизнью города?

Всегда хотел служить в армии, сколько себя помню. Примерял папаху и медали дедушки, играл с кортиком и слушал рассказы отца, запоем читал о великих битвах и корпусе морской пехоты США. Листал книжку Лозы и находил там рассказ, как они с дедом штурмовали национальный банк в Вене, – взрывы, чадящие танки, полные машины слитков и долларов.

Представлял себя «за речкой», где батя охотился на караваны возле пакистанской границы, и чувствовал вкус пыли на губах, и слышал вопли ишаков, которых добивали десантники. Служить, защищать, делать мужскую работу – что может быть лучше? В то время я еще не знал, что наши страны — чемпионы по выдаче в мозг патриотичной картинки, а в реале все выглядит гораздо грязнее и проще.

Даже не буду много про учебу, просто представьте сериал «Кадеты», вышедший из-под пера Кинга, пересказывающего рассказ Джека Потрошителя. Вот это было оно – долго, тоскливо, дико, бессмысленно и местами просто откровенно страшно. А дальше 169 НВЦ «Десна». Первый раз, когда попал в столовую, меня посетило озарение – ада нет, он уже здесь.

Посреди огромного зала, дышащего испарениями и клубами пара, пятеро солдат, насквозь мокрые, песком оттирали пять тысяч тарелок. Чудь дальше два дедушки, усталые, но довольные, методично избивали молодых деревянными лопатками в рост человека – обычно ими мешали кашу. Полторы тонны картофеля, пять бойцов в сальных подменках, воняющих потом всех поколений призывников, четыре тупых ножа и неработающая машинка. Занимательная математика. Вы когда-то чистили триста килограмм картошки за ночь, делая перерывы на отжимания и отдыхая два часа, а утром готовя еду на несколько батальонов?

Уже через две части, несколько переводов и должностей начала складываться картина подготовки любой постсоветской армии. Огромная неэффективная орда, изображающая, что она что-то защищает. Бесполезная покраска бордюров, укладка дерна перед штабом, похожая на сизифов труд метла на бригадном плацу – солдатики начинали махать ей утром, а заканчивали ближе к вечеру. Коммерческие полигоны, где пьяные бизнеса расстреливали мишени, пока жарится шашлык.

Менің отбасым емес өте үлкен. Ол төрт человек деген құралады. Сол: менің әкем Таалай, мама Жибек, менің ағам Марсель және мен. Менің әке-шешелерім ада-гүде емес кәрі. Біз өте тату отбасымын және біз барлық бір тұрамыз. Мен бы баста- қаладым, менің ағамнан. Ол отбасыда ең жас. Оған ғана екі жыл. Ол өте пысық және қозғалғыш. Бұл ти- менің, мені Лери шақыртады. Мен емес өте биік өсудің. Мен ортаның мектебінің сегіз сыныбында оқимын. 14 жастың маған. Мен кітаптарды туралы вампирах оқу сүйемін. Ал олай ғой, жаса- уақытты достармен билеу сүйемін, және посещать бөлек-бөлек мұражайларды қыдыру сүйемін. Менің сүйікті пәндерім сол алгебра және ағылшын тіл. мен емес өте жөн ағылшын тілді білемін, бірақ мен түсінемін, не сол бір из ең маңызды пәндерден, қарамастан және мен изо барлық күштердің тырыс-, жақсарту чтобы ол. Кейін мектептің, мен финанс колледжге деген түсу жиналамын, сондықтан, не мен банкирмен стать қалаймын. Бас менің көп дос, бірақ, ойла-, менің алды подруга, скорее барлық, Койорими. Мен мен Койорими ешқашан араздаспаймын. Бірақ арамен бізбен және әлдеқайдағы түсінбестік туады, біз сияқты болады аспа-жалап помириться тырысамыз. Менің сүйікті мұғалімдерім сол Садаф Айдыновна, Эльмира Султановна. Менің әкем азаматпен болып табылады. Ол жұмысшы. Оған өте ұна- оның жұмысының. Ол ағаны үлкен, еш менің сүйеді, тым, мен олай ойлаймын. Біз оған үшін ана, бұл ол өте благодарны біз жаса-.Мама менің домохозяйка. Ол, практичная және байсалды саналы. Қарамастан және мен оның ізгі ақылына деген ылғи есептегім білемін. Басқа ана, оған домашних қал-жағдайдың үлкен бөлігі жауады, тым мен оған көмектес- тырысамын. Бірақ анда-санда ол бізбен өте қатал. Менің отбасым өте тату. Біз барлық мәселелерді бір талқылаймыз және бірнәрседе итерісеміз. Менің отбасымның бас-басы мүшесі - менің алды досым. Менің отбасым аса көп мен значит. Сол жай екі, үш немесе бір тұратын жеті человек. Бөлек-бөлек жағдайларда адамның сол тобы демеседі. Барлық не угодно осы өмірде кету біледі, бірақ мен білемін, не ылғи сүй- және түсін- мен болатын бірден-бір адамдар - сол менің отбасымның.ылғи сүй- және түсін- мен болатын адамдар - сол менің отбасымның.

Менің отбасым емес өте үлкен. Ол төрт человек деген құралады. Сол: менің әкем Таалай, мама Жибек, менің ағам Марсель және мен. Менің әке-шешелерім ада-гүде емес кәрі. Біз өте тату отбасымын және біз барлық бір тұрамыз. Мен бы баста- қаладым, менің ағамнан. Ол отбасыда ең жас. Оған ғана екі жыл. Ол өте пысық және қозғалғыш. Бұл ти- менің, мені Лери шақыртады. Мен емес өте биік өсудің. Мен ортаның мектебінің сегіз сыныбында оқимын. 14 жастың маған. Мен кітаптарды туралы вампирах оқу сүйемін. Ал олай ғой, жаса- уақытты достармен билеу сүйемін, және посещать бөлек-бөлек мұражайларды қыдыру сүйемін. Менің сүйікті пәндерім сол алгебра және ағылшын тіл. мен емес өте жөн ағылшын тілді білемін, бірақ мен түсінемін, не сол бір из ең маңызды пәндерден, қарамастан және мен изо барлық күштердің тырыс-, жақсарту чтобы ол. Кейін мектептің, мен финанс колледжге деген түсу жиналамын, сондықтан, не мен банкирмен стать қалаймын. Бас менің көп дос, бірақ, ойла-, менің алды подруга, скорее барлық, Койорими. Мен мен Койорими ешқашан араздаспаймын. Бірақ арамен бізбен және әлдеқайдағы түсінбестік туады, біз сияқты болады аспа-жалап помириться тырысамыз. Менің сүйікті мұғалімдерім сол Садаф Айдыновна, Эльмира Султановна. Менің әкем азаматпен болып табылады. Ол жұмысшы. Оған өте ұна- оның жұмысының. Ол ағаны үлкен, еш менің сүйеді, тым, мен олай ойлаймын. Біз оған үшін ана, бұл ол өте благодарны біз жаса-.Мама менің домохозяйка. Ол, практичная және байсалды саналы. Қарамастан және мен оның ізгі ақылына деген ылғи есептегім білемін. Басқа ана, оған домашних қал-жағдайдың үлкен бөлігі жауады, тым мен оған көмектес- тырысамын. Бірақ анда-санда ол бізбен өте қатал. Менің отбасым өте тату. Біз барлық мәселелерді бір талқылаймыз және бірнәрседе итерісеміз. Менің отбасымның бас-басы мүшесі - менің алды досым. Менің отбасым аса көп мен значит. Сол жай екі, үш немесе бір тұратын жеті человек. Бөлек-бөлек жағдайларда адамның сол тобы демеседі. Барлық не угодно осы өмірде кету біледі, бірақ мен білемін, не ылғи сүй- және түсін- мен болатын бірден-бір адамдар - сол менің отбасымның.ылғи сүй- және түсін- мен болатын адамдар - сол менің отбасымның.