Скіньце мне калі ласка ўсё часціны мовы і іх вызначэнні

Прости только вот это двайнiком свайго непасрэднага начальнiка, яго верным слугою i надзейным памочнiкам з'яўляецца пiсар пiсулькiн. ён, як i кручкоў, займаецца хабарнiцтвам. з вялiкiм задавальненнем пiсар прызнаецца: "харашо быць пiсьмавадзiцелем у разумнага чалавека, маляваныя госцiкi (грошы) самi ў карман лезуць, не нада i рук выцягваць".  в. дунiн-марцiнкевiч у вобразах станавога прыстава кручкова i яго памочнiка пiсулькiна па-мастацку дасканала i знiшчальна выкрыў царскае чыноўнiцтва расii (асноўную палiтычную апору расiйскага самадзяржаўя) , для якога характэрнымi былi хцiвасць, хабарнiцтва, грубасць, свавольства, невуцтва, п'янства. напэўна, па гэтай прычынё ў 1890 г. вiленскi губернатар рашуча запратэставаў друкавання камедыi. i толькi ў 1918 г. выдатны твор в. дунiна-марцiнкевiча ўбачыў свет.

Каб расказаць пра гасціннасць беларусаў і іх здольнасць над сабою , аўтар ужывае прыказкі і прымаўкі:   госць як нявольнік: ляжа, хоць і ў пярыну паложаць.  добра бьіло ў гасцях, толькі прынукі не было.  госць сядзе, куды скажуць, хоць на покуць (самае пачэснае месца), а гаспадар, як скула, дзе захоча, там і сядзе.  пры мілым госцю і гаспадар пажывіцца.  госць першы дзень — золата, другі — серабро, а трэці — медзь, хоцьі дадому едзь.  існуе ў беларусаў шмат прыказак і прымавак пра адносіны да хлеба і тых людзей, якія яго расцілі:   дзе гаспадар ходзіць, там жыта родзіць.  без хлеба няма абеда.  хлеб усяму галава.  хто сее хлеб, той сее праўду.  хлеб плача, калі яго дарэмна ядуць.  лепш уласны хлеб, чым пазычаная булка.  павага да працоўнага чалавека гучыць у такіх прыказках:   гасладар на сваім агародзе — раўня ваяводзе.  гаспадарку весці — не лапці плесці.  якія мы гаспадары — такія нашы і двары