Паспрабуйте написать верш, напрыклад, на тэму зима або першы снег, ужываючы такия рыфмаваныя словы: бег, старанна, раны, снег, абшар, голле, наваколле, мар, дни, скруха, вуха, цишини.

Вот что-то нашёл У адпаведнасці са значэннем і граматычнымі асаблівасцямі ўсе лічэбнікі падзяляюцца на некалькі разрадаў (відаў). Колькасныя лічэбнікі абазначаюць цэлы (пяць, восем), дробавы (адна шостая, тры дзясятыя) або зборны лік (шасцёра, васьмёра) і адказваюць на пытанне колькі? Таму выдзяляюць: 1) лічэбнікі, якія абазначаюць цэлы лік; 2) дробавыя; 3) зборныя. Парадкавыя лічэбнікі абазначаюць парадак прадметаў пры лічэнні (чацвёрты, шосты) і адказваюць на пытанне які па парадку? Як самастойная часціна мовы, лічэбнік характарызуецца адметнымі марфалагічнымі і сінтаксічнымі асаблівасцямі. Пераважная большасць лічэбнікаў скланяецца. Лічэбнікі сто і сорак маюць дзве склонавыя формы: сто, сорак — у назоўным і вінавальным склонах, сарака, ста — ва ўсіх астатніх. Не скланяюцца лічэбнікі дзевяноста, паўтара і паўтараста. Толькі некаторыя лічэбнікі маюць род: адзін і адна, адно, два і дзве, абодва і абедзве, паўтара (пры назоўніках мужчынскага і ніякага родаў) і паўтары (пры назоўніках жаночага роду), тысяча, мільён, мільярд і г.д. Не ўсе лічэбнікі маюць і лік: тысяча, мільён, мільярд і г.д. — адзіночны лік; адзін, адны (акуляры, вароты) — адзіночны і множны лікі. У сказе лічэбнік можа выконваць разнастайную сінтаксічную ролю. Пяць і шэсць — адзінаццаць. Дадай да трох шэсць. Ён вастрыў ужо трэці аловак. Другі дзень ідзе дождж. Колькасныя лічэбнікі ў спалучэнні алучэнне слоў, якое з’яўляецца адным членам сказа.

Аўтар ужывае вобразы-сімвалы каменю (вобраз ворагаў), зярнят (маладых салдат), дарогі (шляху перамогі, ўляху дадому).

Маці, якая пасеяла зерне, у надзеі, што калі яно ўзышло, то і сыны вернуцца дадому, але немагчыма ўзрасці зерню на камені. Мацярынскае гора такое вялікае, што ёй лягчэй ператварыцца ў камень, чым застацца жыць у адзіноце, так перадаецца ў вершы самаахвярнасць маці.

“Ля каменя ўпала

Цярплівая маці ў знямозе”

“Старымі рукамі

Твой дол падмятала б штодня я”.

“I каменю маці казала:

«Вады табе мала

I матчыных слёз табе мала,

Цяпер я крывёю

Сваёю

Цябе праклінаю:

Ты станеш зямлёю,

А каменем стану сама я».