Напішыце, калі ласка, міні-сачыненне. "каб захаваць жывую прыроду чалавек паві"

Каб чалавек змог захаваць прыроду, трэба шмат чаго зрабиць. трэба ездзiць на транспарце, якi не дае выхлапныя газы, пасадзiць, як мага больш дрэу. гэтак жа, нельга кiдаць смецце абы-дзе, не кiдаць смецце у рэк i, у лясы i у горадзе. шмат чаго можна зрабiць, галоунае, каб гэта было карысна!

Прама з лесу агрызкам алоўка брат напісаў маме ліст пра жыццё ў лагеры. калі я папрашу вас вызначыць у гэтым сказе склонавыя формы назоўнікаў, вы назавеце назоўны, родны, давальны, вінавальны, творны і месны. усяго шэсць склонавых формаў. з пункту гледжання сучаснай рускай мовы менавіта так і ёсць. аднак калі зірнуць на справу з пункту гледжання гісторыі мовы, дык атрымаецца, што ў нашым сказе  не шэсць, а восем склонавых формаў, і кожная з іх ўжыта адзін раз. такім чынам, разыходжанні паміж сучаснай мовай і мовай старажытных славян тычацца цяперашніх роднага і меснага склонаў. і сапраўды, кожны з гэтых склонаў утварыўся з ранейшых двух. у родным супалі родны і аблатыў, а ў месным - лакатыў  і прэпазітыў. колькасць  склонавых формаў у розных мовах свету не абмяжоўваецца гэтымі васьмю. агульная колькасць склонаў па розных мовах дасягае трыццаці, хоць і няма ніводнай мовы з такой колькасцю склонавых формаў. некаторыя са склонаў выключаюць магчымасць іншых ці, наадварот, патрабуюць абавязковай прысутнасці трэціх. у фінскай мове 15 склонаў, у венгерскай - 22, але ўсё ж такі не трыццаць. такога важнага склону, як вінавальны, няма ў фінскай мове, але яго замяняюць ажно  тры іншыя склоны.

Летам я адпачываў у бабулі. яна жыве недалёка ад мінска, але вёска знаходзіцца сярод сапраўднага леса. раніца для мяне заўсёды пачыналася поздна, сонейка заўсёды стаяла вельмі высока. бабуля паспявала зрабіць шмат спраў, пакуль я ўстану. калі я збіраўся снедаць, бабулю чакаў абед. але яна  ніколі не злавалася. я заўсёды з задавальненнем ёй ў у розных справах: то на агародзе што-небудзь зраблю, то  з лесу ягад прынясу. а яшчэ ноччу я хадзіў на . кашу вечарам звару, матылёў розных назбіраю, вуды вазьму, бабуля мне з сабой смачна есці  дае, і я іду на раку. крыху страшна, камары кусаюць, але вельмі цікава і прыгожа. паступова прывыкаю да наваколля і праз некаторы час адчуваю асалоду. чакаю. амаль засыпаю. пільную. ёсць! шчупак! бягу да хаты! лямант падняў на ўсю вёску. людзі думалі, што нейкі ваўкалак з лесу нясецца., вёдрамі грыміць. не, гэта я шчупака паймаў. мне здаецца, у вёсцы ніхто не забудзе майго першага ўлова.