Як iнтануюцца адасобленыя члены сказа.

Прывітанне, цётка ніна! як сям'я: дзядзька мікіта і алёша?   мы з вамі так даўно не бачыліся! ажно з  мінулай пасхі! падумаць толькі, як хутка ляціць час. як у вас усіх справы? дзядзька  збіраўся памяняць месца працы. атрымалася? упэўнены, што так. з яго адукацыяй і вопытам, працадаўцы, мабыць, гатовыя за яго  біцца. у нас усё добра. я вучуся, мама і тата працуюць. у мяне, дарэчы, хутка канчаецца чвэрць. я крыху нервуюся, таму што па матэматыцы ў мяне выходзіць ніжэйшая адзнака, чым я хацеў. але я яшчэ спадзяюся яе выправіць. мне ўдачы. чакаю з нецярпеннем нашай сустрэчы ў гэтую пасху. нагадайце дзядзьку, што ён абяцаў прывезці мне  яго  старыя падручнікі. не забудзьцеся. вам яны не патрэбныя, а мне будуць карыснымі. усяго найлепшага. з любоўю, ваш пляменнік саша.

Плачка — гэта жанчына ў белым, якую ведалі ў асноўным на паўночнай і паўночна-заходняй беларусі. з’яўляецца яна ў закінутых, разбураных месцах і будынках. (старыя без вокнаў і дзвярэй, разваліны замкаў, закінутыя могілкі). бачаць яе звычайна пасля заходу сонца, у прыцемках. яна сядае каля парога і плача пра свой лёс. кажуць, плакала яна так шчыра, што ад іх неба нават ноччу раптам асвятлялася і станавілася светла як днём, а ўсе дзённыя птушкі і звяры прачыналіся.тлумачылі плачку па рознаму. некаторыя лічылі, што яна прадказвае розныя няшчасці, хтосьці думаў, што гэта прывід жанчыны, аплаквае сваіх дзяцей.мяркуецца, што ў вобразе плачки аб’яднана адразу некалькі сюжэтаў і міфаў. па-першае, гэта распаўсюджаная на беларусі вера ў тое, што людзям, якія жылі на гэтым свеце па сумленні, бог дазваляе прыходзіць да сваіх сваякоў і папярэджваць іх аб бедах, даваць парады, а то — і пакарміць немаўля .па-другое, плачку ўвязваюць з выявай наогул усіх выпадкова загінулых і не пахаваных як след, з захаваннем звычаяў.па-трэцяе, плачку часта звязваюць з скарбамі. ёсць шмат паданняў, у якіх яна адсыпаўся жабраку жменьку медзі, якая потым ператвараецца ў дарагія старадаўнія срэбныя манеты.