Сачыненне па камедыи кандрата крапивы "хто смяецца апошним"

Камедыя "хто смяецца апошнім" была напісана ў 1939 годзе, калі чалавека маглі схапіць без усялякага дазнання, проста па даносу. таму не дзіўна, што большасць людзей знаходзілася ў нейкім запалоханым стане, пад страхам апынуцца ў гулагу. якраз да такіх людзей і належыць навуковы ўнік туляга.туляга - адна з асноўных дзеючых асоб п'есы. увесь знешні выгляд тулягі цалкам адпавядае яго прозвішчу. ён нейкі нязграбны, няспрытны, нібы сапраўды туляецца з аднаго месца на другое. аднойчы, калі туляга ішоў у інстытут, нейкі чалавек заўважыў яго падобнасць да дзянікінскага палкоўніка. а паколькі туляга і сапраўды некалі жыў у тым горадзе, назва якога прагучала ў вуснах незнаёмца, то бедалагу гэта насцярожыла і вельмі напужала. ён расказаў пра гэты выпадак у інстытуце. пачуўшы пра гэта, зёлкін - яшчэ адзін ўнік гэтай навуковай установы і ўсім вядомы выдумшчык і пляткар - перайначыў яго расказ так, што выходзіла, быццам туляга на самой справе дзянікінскі афіцэр і вельмі баіцца цяпер гэтага.у той час дырэктар інстытута гарлахвацкі пад пагрозай выдачы "дзянікінца" нкус прымушае тулягу напісаць за яго навуковую працу і паставіць пад ёй прозвішча гарлахвацкага. такі адкрыты шантаж узнімае хвалю незадаволенасці ў тулягі, сумленнага навукоўца. ён і раней адчуваў сваё становішча вучонага-парабка, але не хапала смеласці, каб пазбавіцца ад гэтага.апошняй кропляй стала здарэнне з зіначкай зёлкінай, калі гарлахвацкі, баючыся жончынага гневу, выкліканага яго "шашнямі" з зіначкай, павярнуў усё так, што атрымалася, быццам з зінай у кабінеце быў не ён, а туляга. вынесці такога сораму туляга не мог, таму тут жа пачаў распрацоўваць план, як адпомсціць ненавіснаму невуку і кар'ерысту. ён раіцца, дзеліцца сваімі думкамі з ўнікамі інстытута, шукае іх падтрымкі і дапамогі. гэта яму з цягам часу пераадолець страх. заставалася толькі пераступіць апошнюю прыступку - выкрыць лжэвучонага, які да таго ж яшчэ і дырэктар навуковай установы.у гэтай цяжкай справе тулягу і чарнавус, вера і левановіч. яны спакойна яго выслухалі, паспачувалі і паабяцалі падтрымку. да моманту зачытвання "навуковай працы" туляга ўжо вызваліўся ад страху і быў рашуча настроены іць усім ўнікам праўду.пасля таго, як гарлахвацкі зачытаў напісаную тулягам працу, усім стала зразумела, што ўяўляе сабою гэты чалавек як вучоны. у дакладзе сустракаліся такія дэталі, што ўзнікала пытанне, хто на самой справе больш "карысны выкапень" - гарлахвацкі ці тая жывёліна, пра якую гаварылася ў дакладзе.заканчваецца камедыя трыўмфам тулягі. а гарлахвацкага забіраюць у нкус па справе здрадніцтва.у кантрасце паміж пачаткам і канцом твора і хаваецца сэнс яго назвы. спачатку смяяўся гарлахвацкі, паціраючы рукі ад радасці, што, дзякуючы страху тулягі, зможа ў хуткім часе абараніць дысертацыю і закрыць рот тым, хто падазрае яго ў лжэвучонасці і не давярае яму. у канцы смяецца туляга, задаволены тым, што хапіла-такі смеласці і рашучасці перамагчы страх і выкрыць ярага кар'ерыста і невука.сэнс назвы твора "хто смяецца апошнім" у тым, што нельга лічыць куранят па вясне, таму што яшчэ не раз выйдзе на паляванне ліса. і, як сцвярджае народная мудрасць, той смяецца добра, хто смяецца апошнім.

цытатная характарыстыка кручкова: "я ж цябе навучу, куды няправых сведкаў садзяць""тут, брат, нам харошае жніво! ""я хоць чалавек, як кажаш, судовы, але ўсё зраблю па-хрысціянску ды яшчэ на тваім вяселлі паскачу""харашо! для вас здзелаю, прыму грэх і ответ на себя""я ж сам шляхціц, вам родны, але што ж рабіць? служба - не дружба. законы, міленькія, законы! "цытатная характарыстыка пісульніка: "пісулькін важна садзіцца, вымае корак з чарнільніцы, разбірае паперы і іншыя падае станавому""харашо быць пісьмавадзіцелем у разумнага чалавека"

Для местных мальчишек море было не курортной экзотикой, а повседневным бытом, родным домом. (2)поэтому меня, приезжего, но плавающего настоящим кролем, – первый разряд! – они приняли за своего. (3)а вот в приезжем тощеньком мальчике, с завистью взиравшем на их шумное отчаянное береговое братство, местные упорно видели чужака. (4)он носил выпуклые круглые очочки, за которые мальчишки метко прозвали бледнолицего мальчугана бычок - есть в море такая забавная рыбка с огромной головой и вытаращенными в постоянном удивлении глазами. (5)они презирали его и за суетливую манеру плавать, поэтому в своё братство не принимали. (5)но однажды произошло невероятное! (7)бычок, этот хилый очкарик, осмелился доплыть до чертова пальца - мрачной отвесной скалы у самого дальнего входа в бухту! (8)для него, конечно, это было поистине отчаянным поступком. (9)и молчаливое сопение мальчишек являлось тому (10)назад бычок плыл слишком медленно, нелепо переваливаясь с боку на бок и высоко занося слабые, как тростинки, руки. (11)вдобавок он то и дело поправлял очки: видимо, вода заливала стекла. (12) не мог предусмотреть он и ещё одного обстоятельства. (13)с моря шла мертвая зыбь - широкая медленная волна. (14)безобидная в открытом море, она свирепела в узких каменных лабиринтах бухты.(15)с каждой новой волной накат у берега становился сильнее и опасней. (16)справиться с ним мог бы только опытный и сильный пловец. (17)этого не мог, конечно, знать городской (18)отбойная волна отшвыривала его назад, словно слепого котенка. (19)кто-то из мальчишек неуверенно сказал у меня над ухом: (20) - , а бычок-то (21)их сбивало с толку то, что он не кричал: "! " или что-нибудь в этом же роде. (22)бычок тонул молча и, если можно так сказать, с достоинством. исходный текст slide 9: 9 ( 23)я натянул ласты, стараясь не упустить глазами то место, где последний раз мелькнула голова мальчика, и поднырнул под пенный гребень очередного вала. (24)мне повезло: на четвертом или пятом заходе я задел мальчишку за руку. (25)он уже обессилел, обмяк и наглотался воды, но быстро пришел в себя, хотя долго еще морщился и откашливался. (26)потом, натягивая рубашку, он взглянул на меня и сказал: (27)- а все-таки я немножко совсем не (28)чуть- (29)- чуть- -вскипев, передразнил я его. (30)- не утонул ты чуть-чуть, заморыш несчастный! (31)он не обиделся и только глубоко вздохнул.(32) а потом спросил вдруг: (33) - а завтра вы здесь будете? (34) - а тебе зачем? - не слишком вежливо буркнул я. (35)- я опять поплыву! - горячо выпалил мальчишка. (36)- понимаете? (37)я же должен доплыть! (38)обязательно должен! (39)ну, а в случае (40)вы меня опять )ладно? (42)я просто-напросто опешил от такого нахальства. (43)несколько мгновений я вглядывался в его серьезное очкастое лицо, раздумывая - не дать ли ему хорошенько в воспитательных целях. (44)но было что-то такое в выражении его глаз, что совершенно неожиданно для себя самого я ляпнул: (45) - приходи, там (46)и все мальчишки, столпившиеся вокруг нас, радостно загоготали: (47)- и чего смотреть? (48)поплывем вместе - и кранты! (49)бычок радостно подпрыгнул, и я вдруг понял: этот непременно доплывет. (50)не завтра, так