Написать диалог двух лиц на беларускай мове..

О, каго я бачу ! добры дзень, ваня ! - і табе не хварэць, дзіма ! ты дзе знікаў ? чаму цябе ў школе не было? - дык я як раз і хварэў ! у сэнсе , хварэў я . - а што з табой было ? - так жывот стаў хварэць па раніцах. я і ў школу пайсці не мог. бацькі перапалохаліся , пацягнулі мяне да лекараў на абследаванне. - і што сказалі лекары ? - падазронага спачатку гастрыт , а потым сказалі , што яшчэ яго няма. але страўнік трэба паберагчы. прапісалі таблеткі. - і як , лягчэй табе зараз ? - так, я па раніцах зноў чалавекам сябе адчуваю. - вось і добра , дзіма. пойдзем з намі ў наш двор , колы пап'ём . - я - то не да вас , а вось колу мне цяпер нельга. для страўніка шкодная. - ого , ды ты на дыеце ! - так, зараз не сухарыкаў , ні чыпсаў , ні вэнджанай рыбы , ні маянэзу , ні кока -колы, ні пепсі - нічога нельга. увогуле , ніякай гадасці . - ясна , дзіма , прыціснула цябе . прыйшла пара клапаціцца пра здароўе . усё роўна пойдзем з намі , хлопцы цябе даўно не бачылі. - хадзем, вядома!

Аднойчы мы з мамай хадзілі па парку. была ўжо позняя восень. і тут я заўважыў, што нехта варушыцца на тоўстым ствале старога дрэва. я паглядзеў туды і ўбачыў вавёрку! яна трымалася на ствале, моцна ўчапіўшыся ў кару кіпцікамі на лапках.  з першага погляду было відаць, што мех у вавёрачкі вельмі густое і пухнатае. я гэтаму не здзівіўся, бо да зімы ўсе звяры адрошчваць цёплыя футры. у кажушку звярка спалучаліся тры колеры: чырвона-рыжы, попельна-шэры і белы. спінка і галоўка вавёрачкі былі рудымі, бакі шэранькая, а брушка - белым.  вавёрачка, не міргаючы, глядзела на нас сваімі бліскучымі чорнымі вачыма. яны нагадвалі мне вугольчыкі. вушкі на маленькай галоўцы звярка глядзелі ўверх. я заўважыў на іх смешныя пэндзля. у школе нам расказвалі, што гэтыя пэндзля вырастаюць на вушах у вавёрачак раз да зімы, а летам іх там няма.  але самым раскошным ў вавёрчыных зімовым уборы быў, вядома, яе футравай пухнаты хвост! ён жа нават замяняе вавёрцы парашут, калі яна скача па дрэвах! я заўважыў, што хвост звярка меў шэры з рудым колер. ён здаўся мне вельмі вялікім, нават больш самой вавёрачкі!   тут вавёрачка, хутка перабіраючы сваімі моцнымі чэпкімі лапкамі, імгненнем ўскараскалася па ствале дрэва. маленькая альпіністка знікла за галінамі. яна запомнілася мне сапраўднай пухнатай прыгажуняй

наступіла восень . лес змяніўся, нібы ў казцы. быццам чараўнік прайшоў па ім з пэндзлікам і размаляваў лісце дрэў ў розныя колеры. вярхушкі пераліваюцца разнастайнымі адценнямі  — ад залатога і чырвонага да барвовага. і толькі елка на іх фоне красуецца сваёй зялёнай ігліцай.

увосень у лесе не толькі прыгожа, але яшчэ і вельмі спакойна. прырода, быццам адпачыць пасля яркага летняга сонца, становіцца рахманай і празрыстай. паступова заціхаюць вясёлыя птушыныя спевы, у лесе адчуваецца нейкі ўрачысты сум, калі прыходзіць разуменне таго, што хутка наступіць зіма. але і яна не будзе вечнай, і пасля яе прыйдзе чыстая і светлая вясна.

гэты кругазварот робіць восень прыемная парой, ад якой хочацца атрымліваць асалоду.