1. утвары ад назоўнікаў аднакаранёвыя прыметнікі. горад – снег – бяроза – 2. спішы словазлучэнні. абазнач склон прыметнікаў. жыць у новым доме, не чуваць птушынага спеву, старому чалавеку, любавацца сіняй хваляй, убачылі цёмную хмару, бегаць па зялёнай траўцы. 3. змяні словазлучэнні так, каб назоўнікі і прыметнікі былі ў множным ліку. абазнач канчаткі прыметнікаў. сонечны дзень – глыбокае возера – шырокая рака – 4. у сказах знайдзі і падкрэслі прыметнікі. абазнач лік, склон прыметнікаў. пад старой ліпай расцвіла маленькая фіялка. прыгожыя матылькі кружыліся над высокімі кветкамі. 5. дапішы канчаткі прыметнікаў. абазнач род. нов.. адзенне, чырвон.. яблык, маленьк.. кацяня, зл.. сабака, высок.. таполя.

1  нарыс паўночнае беларусі  2  шляхціц завальня  3  апавяданне першае. пра чарнакніжніка і пра цмока, што вылупіўся з яйка, знесенага пеўнем  4  апавяданне другое. зухаватыя ўчынкі  5  апавяданне трэцяе. вужачая карона  6  апавяданне чацвёртае. ваўкалак  7  успаміны пра наведванне роднага краю  8  полацк  9  рыбак родзька  10  кавалёва аўгіня  11  апавяданне пятае. радзімы знак на вуснах  12  сляпы франнішак  13  апавяданне шостае. плачка  14  сын буры  15  ад'езд

у старца з’яўляецца нечаканы саюзнік — смешны, «вечна п’янаваты» юсуфі, які апявае паходы батыя і можа (на правах блазна) казаць свайму гаспадару ўсё, што думае. менавіта ў «лебядзіным скіце» перад намі ўпершыню прадстае паэт-выратоўца. дзякуючы заступніцтву юсуфі, батый згаджаецца з умовай старца. як своеасаблівы анёл-ахоўнік, юсуфі сваімі вострымі жартамі і тонка-іранічнымі показкамі бароніць ад гневу батыя галоўнага героя. ён адзіны сярод захопнікаў, хто шкадуе наш народ, адзіны, хто верыць у яго сілу.

мудры юсуфі ведае — батый загіне, а слова, адно толькі слова, напісанае паэтам, застанецца. помніць жа пра грознага заваёўніка будуць толькі тады, калі пра яго напіша паэт.

як і юсуфі, караткевіч верыў у сілу слова. і меў рацыю.