аднойчы у летнi цёплы дзень дзяучынка алеся гуляла на квяцiстым лузе.
там яна убачыла бусла, васiлька i лянка. яны моцна спрачалiся мiж сабою. алеся спалохалася, таму што пачула сварку памiж iмi.
бусел, васiлёк i лянок спрачалiся, хто з iх самы лепшы i прыгажэйшы на лузе. першым выступiу напышлiвы васiлёк, што ён самы лепшы i прыгожы. у спэчку уступiу ганарлiвы лянок, што усё ж ён самы лепшы i прыгожы. бусел таксама даказвау, што ён самы прыгожы i самы лепшы на лузе. бусел казау, што у яго прыгожы доугi дзюбу, стройныя ногi, вялiкiя прыгожыя крылы, а самае галоунае – ён умее лётаць. бо нi васiлёк, нi лянок лётаць не умеюць. усе уважлiва выслухалi доказы бусла i задумалiся.
алеся усё гэта чула i вырашыла прыпынiць спрэчку. яна ласкава i спакойна казала iм: «усе вы прыгожыя i блiзкiя нам. мы вамi усiмi шануем. вы усе сваiм хараством наш луг. бо так прыемна глядзець, калi на лузе важна ходзiць выдатны бусел, растуць, квiтнеюць i смачна пахнуць прыгожыя кветкi»
Поделитесь своими знаниями, ответьте на вопрос:
Составить предложения сказы з двукроп'ем