Выпраўце памылкі ў сказах з простай мовай. 1) “іван карнеевіч! ” – нечакана гучна сказаў забаўскі. – і я прашу 2) “дзівак! чаму я не прыехаў сюды раней? – дакараў пятро самога сябе”. 3) “не чапай ты лепш медыцыны, – заступіўся фельчар за сваю прафесію, – бо нічога ты ў ёй не разумееш”. 4) “няўжо мы спалохалі бусла? – спытаў макар і, агледзеўшыся на лугавіну, тут жа ўсклікнуў. – глядзі вунь туды, глядзі, пятрусь! ” 5) “няўжо я не здолею – пытаецца сам у сябе алег і сам жа сабе адказвае, – не, не змагу”. 6) маці незадаволена паглядзела на дзяўчыну і ледзь прыкметна прыжмурыла вока. “сціхні, – гаварыў гэты яе знак: – пераступі старому”. 7) “пачакайце. вось уселімся ў новую хату, – усміхнуўшыся, адказала ганна мікалаеўна – першым госцем будзеце”. 8) “як гэта лётчыкі бачаць у цемнаце? – дзівіўся мікола, – і прылятаюць дакладна туды, куды трэба”. 9) “я – дваццаць трэці! ” – закрычаў пілот у эфір. – іду на пасадку”. 10) “мяркуйце аб чалавеку па яго справах, а не па яго словах”, – адказаў дзядзька.

Водгук на верш максіма багдановіча “слуцкія ткачыхі” паэзія максім багдановіч з'яуляецца глыбока рэалістычнай, цесна связанай з вызваленчай барацьбой беларускага народа. любоў да радзімы — адна з галоўных тэм лірыкі максім багдановіч. ён паказвае моцную прывязанасць простых людзей да беларусі, да роднай зямлі. выгнаныя з роднага краю, беззямельныя сяляне жывуць успамінамі аб радзіме. тэма любві да радзімы гучыць і ў вершах, прысвечаных мінуламу беларусі. у час паездкі ў 1911г. у вільню максім багдановіч пазнаеміўся з рукапісамі старажытных беларускіх кніг. яго зацікавіла гістарычнае мінулае беларускага народа і пад уражаннем ад іх напісаў верш “слуцкія ткачыхі” з цыкла “старая беларусь”. верш "слуцкія ткачыхі” — адзін з лепшых твораў гэтага цыклу. у ім уваскрашаецца далёкае феадальнае мінулае беларусі, паказваецца паднявольная праца слуцкіх ткачых у час прыгону. вобраз васілька набывае ў вершы абагульняючае значэнне. ён зліваецца з вобразам радзімы, становіцца сімвалам народнага мастацтва. у вершы “слуцкія ткачыхі” паэт раздумвае над лёсам беларускіх мастакоў і над сутнасцю мастацтва. гэты верш вельмі прыгожы, у гэтым вершы аўтар пытаецца расказаць пра тое, што сапраўднае мастацтва нельга стварыць пад прымусам. паясы ператварыліся ў шыдэўры толькі тады, калі ткачыхі ўклалі ў іх сваю душу. паэт хацеў перадаць на колькі цяжкі быў той час - час прыгону, калі людзі былі не вольныя рабіць тое, чаго хацелася ім . час, калі прыгонныя людзі цалкам залежалі ад пана, выконвалі толькі тое, што хацелася і яму: ад родных ніў, ад роднай хаты у панскі двор дзеля красы яны, бяздольныя, узяты ткаць залатыя паясы. яшчэ аўтар пытаецца сказаць, што роля мастацтва ў жыцці народа вельмі важна. у гэтым вершы апісваецца картіна роднай зямлі, дзе ткачыха заміж пярсіцкага ўзора” шые “цвяток радзімы васілька”: цямнее край зубчаты бора… і тчэ, забыўшыся, рука, заміж персідскага ўзора, цвяток радзімы васілька. гэты верш трэба чытаць з паузамі, пасля кожнай стракі, з трохі жаласнай інтанацыяй. у вершы вельмі шмат ўленняў. я думаю, што у гэтым вершы аўтар вельмі падрабязна апісаў тую цяжкую працу, якая была ў той час.

Значэнне                 пытанні                                                 прыклады месца               дзе? куды? адкуль?                                   высока, далёка, злева часу            калі? як доўга? з якога часу? да якога часу? аднойчы, летась,  ноччу,                                                                                             надоўга, зранку прычыны чаму? з якой прычыны?                                 згарача, нездарма, паняволі,                                                                                           спрасоння мэты                      з якой мэтай? для чаго?                   знарок, назло, напаказ спосабу дзеяння                  як? якім чынам?               асцярожна,  выразна,  моўчкі,                                                                                        нязручна меры і ступені              колькі? наколькі? у якой ступені? багата, дастаткова, крыху,                                                                                           удвая, ледзь-ледзь у сказе прыслоўе найчаецей бывае акалічнасцю: мякка сняжынкі. азначэннем: чулася гаворка па-фрапцузску.   выказнікам:   школа ўжо блізка.