:прачытайце. выпишыце з тэксту сказы, у яких идзе гаворка пра тое, што робяць и што зробят бярозки.у записаных вами сказами падкрэслице дзеясловы. танклявыя, нібы дзяўчаткі, беластволыя бярозкі ціха шапочуць між сабой , радуюцца.пупышки набракли, вось-вось з их пакажуцца маладыя листики.и бярозки прыбяруцца, надзенуць на сябелегкия зяленыя касынки.

Танклявыя,нібы дзяўчаткі,беластволыя бярозкі ціха шапочуць між сабой , радуюцца.и бярозки прыбяруцца,надзенуць на сябелегкия зяленыя касынки. 

Мою самую близкую подругу зовут Маша. Мы начали дружить еще в первом классе, всегда с тех пор сидим за одной партой, все свободное время тоже проводим вместе. Мне так хорошо и легко с Машей! Она очень умная, добрая, справедливая. Красавицей мою подругу, наверное, назвать все-таки нельзя, но у нее очень привлекательная внешность.

Лицо у Маши круглое, румяное, нос немного вздернут. Светлые русые волосы с золотистым оттенком непокорно вьются над высоким чистым лбом. Маша часто поправляет их рукой.

Самое главное для меня в Машиной лице — серо-зеленые большие глаза, окаймленные пушистыми черными ресницами. Над ними тонкими стрелочками расходятся брови. Когда Маша улыбается, глаза ее искрятся озорными огоньками (я их называю бесиками), а на щеках появляются ямочки.

Маша очень много читает, увлекается поэзией, музыкой, хорошо играет на гитаре. Меня привлекает в ней внимательное отношение к людям, добрый и веселый нрав. Поэтому и сама Маша кажется мне очень симпатичной.

Плачка — гэта жанчына ў белым, якую ведалі ў асноўным на паўночнай і паўночна-заходняй беларусі. з’яўляецца яна ў закінутых, разбураных месцах і будынках. (старыя без вокнаў і дзвярэй, разваліны замкаў, закінутыя могілкі). бачаць яе звычайна пасля заходу сонца, у прыцемках. яна сядае каля парога і плача пра свой лёс. кажуць, плакала яна так шчыра, што ад іх неба нават ноччу раптам асвятлялася і станавілася светла як днём, а ўсе дзённыя птушкі і звяры прачыналіся.тлумачылі плачку па рознаму. некаторыя лічылі, што яна прадказвае розныя няшчасці, хтосьці думаў, што гэта прывід жанчыны, аплаквае сваіх дзяцей.мяркуецца, што ў вобразе плачки аб’яднана адразу некалькі сюжэтаў і міфаў. па-першае, гэта распаўсюджаная на беларусі вера ў тое, што людзям, якія жылі на гэтым свеце па сумленні, бог дазваляе прыходзіць да сваіх сваякоў і папярэджваць іх аб бедах, даваць парады, а то — і пакарміць немаўля .па-другое, плачку ўвязваюць з выявай наогул усіх выпадкова загінулых і не пахаваных як след, з захаваннем звычаяў.па-трэцяе, плачку часта звязваюць з скарбамі. ёсць шмат паданняў, у якіх яна адсыпаўся жабраку жменьку медзі, якая потым ператвараецца ў дарагія старадаўнія срэбныя манеты.