Строчно, с сочинением по бел.язу. на тему: "патрэбна, як хлеб людзям родная мова". зарание *)

Багацце, мілагучнасць і веліч беларускай мовы - прадмет захаплення многіх айчынных класікаў. тым больш дзіўна, што нашы сучаснікі недаацэньваюць яго ролю, замусоривая сваю прамову , жарганізмаў, прастамоўныя выразы, навамодным інтэрнэт-слэнгам і зняважлівых словамі. калі б кожны задумаўся, якую каштоўнасць уяўляе сабой беларускую мову й якімі велізарнымі магчымасцямі для выражэння думак ён валодае, то імкнуўся б спазнаць яго яшчэ глыбей і пагардзіў б іншымі сродкамі. у чым жа сакрэт рускай мовы і чаму я яго так люблю? паспрабую растлумачыць з дапамогай важкіх аргументаў і навочных прыкладаў.    багацце беларускай мовы - не ў колькасці лексічных адзінак, зафіксаваных ў слоўніку, а ў яго гнуткасці, якая не мае межаў. так, напрыклад, лічыцца, што больш за ўсё слоў змяшчаецца ў ійскай мове - каля мільёна на сённяшні дзень. у «слоўніку сучаснай беларускай літаратурнай мовы» - толькі 131000. але пры гэтым не ўлічваецца унікальная асаблівасць нашай мове: калі прыняць да ўвагі ўсе магчымыя словаформы, то колькасць лексічных адзінак у рускай мове перавысіць 1,5 мільёна.трэба шанаваць родную мову!

Япрачытаў аповесць в.быкава “жураўліны крык”. гэтая аповесць, як і іншыя творы быкава, што я прачытаў, пра вайну. апісання ваенных дзеянняў у творы не шмат, больш старонак адведзена апісанню настрою і стану герояў, іх успамінам і перажыванням. з усіх салдат, якія засталіся на пераездзе затрымліваць ворага, мне найбольш спадабаўся свіст. вясёлы і знаходлівы, віцька ў воінам забыцца пра тое, што іх, магчыма, чакае смерць. яго жарты падымалі ў салдаіт настрой. віцька свіст сам вельмі шчодры чалавек і не любіць скупых. гэтая рыса яго характару вельмі добра раскрываецца ў эпізодзе з салам пшанічнага. іншы на яго месцы мог бы іцца з пшанічным і ціхенька з’есці сала толькі ўдваіх. але віцька так ніколі не зрабіў бы. ён добра разумее, што ўсе воіны галодныя. таму, забраўшы падманам сала ў пшанічнага, віцька прапануе зварыць кашу на ўсіх. вядома, не вельмі добра, што ён гэта зрабіў падманам, але ў дадзенай сітуацыі іншага выйсця не было.  мінулае свіста дае нам зразумець, што ў гэтага хлопца ў жыцці не шсё было гладка. ён быў уцягнуты ў нячыстую справу: абкрадванне дзяржавы. за гэта свісту давялося нават пасядзець у турме. але сваю памылку віцька зразумеў сам і хутка выправіў яе.  калі пачалося вайна, свіст разам з іншымі воінамі апынуўся на фронце. а ў хуткім часе — і на пераездзе. калм з’явіліся немцы і стала зразумела, што прыйдзецца загінуць, свіст ні на хвіліну не падумаў пра здраду. ён смела і адважна змагаўся да канца, падтрымліваў дух астатніх.  васіль быкау ставіць перад сваімі героямі праблему выбару і або здрадзіць радзіме, або стаць яе абаронцам. віцька свіст выпрабаванне вытрымаў, нягледзячы на крымінальнае мінулае і памылкі ў жыцці. за гэта не патрэбна яго вельмі строга судзіць, таму што ў кожнага чалавека ёсць свае памылкі. але адна справа, калі чалавек разумее свае памылкі і ў далейшым не робіць іх, і другая справа, калі чалавек робіць памылкі і ў далейшым іх не выпраўляе. 

Зтворамі я. коласа я знаёмы яшчэ з самага маленства. першымі творамі былі вершы, а потым паступова мы пачалі ўжо вывучаць і апавяданні, аповесці. нядаўна мы разглядалі верш ''на полі вясною''. у гэтым вершы аўтар паказвае хараство да прыроды, выказвае сваю любоў да роднага краю, вучыць нас як важна бачыць хараство роднага краю. твор пачыныецца і заканчваецца адным і тым жа слупком: ''люблю я прыволле шырокіх палёў, зялёнае мора ржаных( буйных) каласоў''  у гэтым вершы аўтар выкладвае ўсю сваю любоў да беларускай прыроды. амаль кожны слупок пачынаецца са слова люблю. менавіта ад гэтага слова можна зразумець як колас любіць і паважае прыроду. як яна яму падабаецца і якая яна прыгажосць. колас нават у гэтым творы ўжывае эпітэты і метафары, для таго, каб паказаць больш ярка прыгажосць прыроды. у коласа няма нават слоў як апісаць гэту прыгажосць беларускай прыроды, гэта ўсё хараство! твор пакінуў моцнае ўражанне, дапамог зразумець, як шмат прыгажосці вакол нас! якая ўсё ж такі ў нас прыгожая беларуская !