Отгадать загадку-слова гэта, пэуна знаеш? азначае аутагонки.а склады як пераставиш-инструмент музычны, звонки.

Может быть, ралли? если переставить - лира.

-ах! как же я люблю осень!

-я тоже.

-а ты почему ты любишь осень?

-потому что у меня осенью день рождение.

-у меня тоже.

-у тебя в каком месяце?

-в сентябре. а у тебя?

-в октябре.

-понятно.

-а я ещё люблю осень за её красоту, леса покрытые богрянцем, румяные поля, а также в ету пору года тихо и спокойно.

-согласен.

-эй! смотри, листик падает.

-да. скоро все листики упадут в обьятия земли.

-у,у,у! х-х-х-хол-л-лод-но!

-д-д-д-да-а-а-а!

-холодный ветерок под-д-дул-л!

- холодный!

-ладно, пока.

-пока.

-завтра встретимся.

-ага.

Сачыненне-апісанне восеньскага лесу восенню дрэвы ў лесе рыхтуюць сабе сапраўды святочны, маляўнічае адзенне. яны быццам ўрачыста праводзяць лета. ярка-жоўты, цытрынавы, барвовы, вішнёвы - якія толькі колеру не цешаць вока таго, хто ідзе лесам восенню. а некаторыя дрэвы і кусты доўга-доўга застаюцца проста зялёнымі, быццам яны вырашылі падоўжыць лета і ігнараваць восень. мы з бацькамі таксама пабывалі ў восеньскім лесе, каб адпачыць, пагутарыць з прыродай, а таксама паглядзець, ці ёсць ужо грыбы. свяціла яркае сонейка. здавалася, што суха, але незадоўга да гэтага прайшоў восеньскі дожджык. таму апалае лісце пад нагамі ўвабрала ўсю ваду. я разварушыў яго, а яно мокрае, ніткі. такім вільготным асяроддзі добра растуць грыбы: масляты, апенькі, сыраежкі, баравікі, лісічкі, грузды. аказалася, што мы прыехалі занадта рана: грыбы не паспелі яшчэ прадзяўбуцца пасля дажджу. аднак мы збіралі іншыя дзікія дары прыроды: лясныя арэхі і ярка-чырвоную шыпшыннік. яна расце ў лесе на палянках. зімой мы будзем піць карысны і смачны чай з шыпшынніка. на паляне, дзе мы адпачывалі, грэла сонца. але ў гушчы ўжо па-асенняму халаднавата. ужо прыціхлі птушкі схаваліся казюлькі. я бачыў толькі дзікіх вос, якія елі пераспелыя гнілыя дзікія грушы, што валяліся ў траве. адкуль толькі ўзяліся гэтыя восы? мабыць, у іх у лесе гняздо. а яшчэ надакучлівыя павукі запляла павуціннем усе праходы ў лесе. яны лёталі на сваіх тонкіх павуцінках, якія раз-пораз прыставалі да майго твару. хутка пойдуць зацяжныя дажджы, агаляючы галіны дрэў. тым больш хочацца цяпер атрымліваць асалоду ад добрай восеньскай надвор'ем і прыгажосцю рознакаляровага лесу.