Выписаць слвы у яких ёсць зычныя гуки. што абозначаны не свими литарами руки дадзены чалавеку.каб ён мог сеяць жыта. и калыхаць немаулят. ноги дадзены чалавеку .каб ён мог змераць ими крутыя вёрсты нялёгких жыццёвых дарог. сэрца дадзена чалавеку .каб ён не забывау аб сваим прызначэнни- тварыць на зямли дабро.

Мог, нялёгкіх, дарог, 

Вучонага мала краналі планы і падзеі надзённасці – змалку ён адасобіўся ад усяго, што не складала чароўнай прывабы мастацтва. з гэтай, відаць, прычыны ён не разумеў і не дужа цікавіўся братам – інжынерам-канструктарам самалётаў.ён не быў ваенным, ён быў вучоным. але, нягледзячы на гэта, фішар даказаў, што можа быць смелым, і, як і многія іншыя салдаты, аддаў сваё жыццё за абарону радзімы.,яму ўжо мінуў трэці дзесятак.ён гадаваўся ў ленінградзе. у яго бацькі, старога доктара фішара, была каштоўная бібліятэчка манаграфій пра вялікіх мастакоў свету, і першыя малюнкі, якія захапілі хлопчыка, былі рэпрадукцыі з альбомаў жывапісу і скульптуры.  апынуўшыся ў войску, фішар адчуў сябе белай варонай, няўмекам, самым няўдалым з усіх у гэтай гаманлівай, асаблівай, ні на што вядомае яму не падобнай грамадзе разнастайных людзей. ён ніяк не мог навучыцца хадзіць у нагу, хутка ўскакваць на пад’ёме, няўклюдна пад рогат таварышаў аддаваў чэсць, заняткі па штыкавому бою ўшчэнт знясільвалі яго. спярша ён горка перажываў, зносіў уціск крыклівых сяржантаў, каяўся за няўвагу да вайсковай справы ў інстытуце і думаў, што ён самы няздольны чалавек на зямлі.  ён быў чалавек удумлівы і разумеў, што гэта пакутна і марудна нараджаўся ў ім той, на каго ён менш за ўсё рыхтаваў сябе, – нараджаўся баец. у канцы аповесці фішар мужна памірае, забіўшы адзінага ў сваім жыцці ворага.

Вот что-то нашёл У адпаведнасці са значэннем і граматычнымі асаблівасцямі ўсе лічэбнікі падзяляюцца на некалькі разрадаў (відаў). Колькасныя лічэбнікі абазначаюць цэлы (пяць, восем), дробавы (адна шостая, тры дзясятыя) або зборны лік (шасцёра, васьмёра) і адказваюць на пытанне колькі? Таму выдзяляюць: 1) лічэбнікі, якія абазначаюць цэлы лік; 2) дробавыя; 3) зборныя. Парадкавыя лічэбнікі абазначаюць парадак прадметаў пры лічэнні (чацвёрты, шосты) і адказваюць на пытанне які па парадку? Як самастойная часціна мовы, лічэбнік характарызуецца адметнымі марфалагічнымі і сінтаксічнымі асаблівасцямі. Пераважная большасць лічэбнікаў скланяецца. Лічэбнікі сто і сорак маюць дзве склонавыя формы: сто, сорак — у назоўным і вінавальным склонах, сарака, ста — ва ўсіх астатніх. Не скланяюцца лічэбнікі дзевяноста, паўтара і паўтараста. Толькі некаторыя лічэбнікі маюць род: адзін і адна, адно, два і дзве, абодва і абедзве, паўтара (пры назоўніках мужчынскага і ніякага родаў) і паўтары (пры назоўніках жаночага роду), тысяча, мільён, мільярд і г.д. Не ўсе лічэбнікі маюць і лік: тысяча, мільён, мільярд і г.д. — адзіночны лік; адзін, адны (акуляры, вароты) — адзіночны і множны лікі. У сказе лічэбнік можа выконваць разнастайную сінтаксічную ролю. Пяць і шэсць — адзінаццаць. Дадай да трох шэсць. Ён вастрыў ужо трэці аловак. Другі дзень ідзе дождж. Колькасныя лічэбнікі ў спалучэнні алучэнне слоў, якое з’яўляецца адным членам сказа.