Юрка - хлопчык ужо вялікі, хай сабе замала год. здесь союз просто слово хай или хай сабе?

Ці патрэбна ўвогуле новым пакаленням культура прамовы? Некаторыя маладыя людзі сцвярджаюць, што класічнага рускай мовы для мо- лодёжи не існуе, што не трэба прытрымлівацца літаратурным нормам. Шэраг даследаванняў, праведзеных навукоўцамі-філолагамі, касающихея аналізу тэкстаў сучаснай літаратуры і мовы СМІ, дазваляе зрабіць выснову аб тым, як моцна ўплыў на моладзь жаргон лексікі. Ці трэба ў гэтых умовах захоўваць класічны рускую мову? Што гэта-гульня або пэўная тэндэнцыя, якую варта прымаць сур'ёзна? У сваім асяроддзі вы, магчыма, маеце зносіны на слэнгу, але калі пры- хадзіце ў клас, у тэатр, крама, вы кажаце на тым самым рускай літаратурнай мове, якому вас вучаць у школе. І калі вы пойдзеце на працу або будзеце паступаць у ВНУ, або паедзеце раптам горад. за- хочаце прачытаць кнігу, поемотреть фільм, -Вам патрэбен будзе імёнаў- але той нарматыўны мова, які ўяўляецца такім сумным і патрабавальным вывучэння. Згодна вы з тым, што воепитывать моўную культуру необхо- димо з дзяцінства? Ці можна ў дзіцячых перадачах, фільмах, мультфиль- мах дапускаць, каб іх героі гаварылі няправільна?

Барока (ад італ.: barocco — няправільны, дзіўны) — вядучы кірунак у еўрапейскім, у т. л. беларускім мастацтве і архітэктуры з апошняй трэці XVI ст. і амаль да канца XVIII ст. Адметныя рысы барока — урачыстасць, кантрастнасць, ускладненасць форм, параднасць, пышны дэкор. Стыль эпохі Контррэфармацыі.[1]

Першапачаткова тэрмін «барока» меў негатыўны сэнс, бо сваёй відавочнай пышнасцю і вычварнасцю супрацьпастаўляўся гармоніі Рэнесансу. Галоўным фактарам узнікнення стылю барока з'яўляецца каталіцкая контррэфармацыя, якая з дапамогай новага мастацтва імкнулася абвергнуць ідэі гуманізму рэнесансу, барока быў прызваны праслаўляць і прапагандаваць моц улады, знаці і царквы, што, у пэўнай ступені, спарадзілі рэфармацыйны рух ва ўсёй Еўропе. Але разам з тым барока выразіў прагрэсіўныя ідэі аб складанасці светабудовы, бясконцасці і мнагастайнасці сусвету, яго зменлівасці. Мастацтва барока пачало адлюстроўваць дуалістычную прыроду чалавека, барацьбу ў ім нябеснага і зямнога пачаткаў, чалавек пачаў успрымацца як частка сусвету, як складаная асоба, перажываючая ўнутраныя канфлікты.

У мастацтве стыль барока адметны рытмічнасцю і каларыстычным адзінствам кампазіцый, пышнасцю форм, спалучэннем ідэалізацыі вобразаў з нечаканымі кампазіцыйнымі і аптычнымі эфектамі, рэальнасці — з фантазіяй, рэлігійнай сціпласці — з падкрэсленай чутнасцю. Асабліва адрознівае барока ад іншых стыляў багацце дэталей, часта яркай паліхроміі, менш рэалістычныя твары суб'ектаў, і агульнае уражанне пабожнасці, якое і было адной з мэтаў гэтага мастацтва.

Пачынальнікамі традыцыі барока ў жывапісе лічаць двух выдатных італьянскіх мастакоў — Караваджа і Анібале Карачы, якія стварылі найбольш значныя працы ў канцы XVI ст. — пачатку XVII ст.