Чытач какой корень беларусукая мова

Правiльны адказ  -  чыт

Зіма прыносіць з сабою не толькі завеі, маразы і прастуды. яна дорыць людзям, асабліва дзецям, мноства весялосці падчас традыцыйных зімовых забаў. самая простая, распаўсюджаная і вясёлая зімовая забаўка - гэта гульня ў снежкі. гульня гэтая вельмі простая. нават маленькім дзецям пад сілу зляпіць са снегу невялікі шарык і кінуць яго ў праціўніка. старэйшыя дзеци прыносяць у гульню ў снежкі больш складаныя элементы. яны будуюць крэпасці і гуляюць на выбыванне. нават дарослыя час ад часу  не ўспомніць дзяцінства і паперакідвацца  снежкамі. яшчэ адна забаўка, якая падойдзе  для самых маленькіх, - гэта лепка снежнай бабы. у маленькіх дзетак  рэдка атрымліваецца нешта вельмі складанае. звычайна іх снегавік - гэта тры камы  снегу адзін на адным, морква, два вугольчыкі і крывая галінка. вось тыя, хто крыху  старэйшыя, здольныя праявіць фантазію і стварыць сапраўдны твор мастацтва. узімку існуе мноства забаў, якія не толькі весяляць, але і аздараўляюць. самая карысная з іх, на мой погляд, - гэта катанне на лыжах. калі хоць раз у тыдзень прабягаць на лыжах пяць кіламетраў, то ніякія хваробы не будуць страшныя. вельмі весела і не менш карысна катацца на каньках. калі надакучыць проста катацца, то можна ўзяць клюшкі, шайбу і гуляць у хакей. увогуле, зіма дае нам мноства магчымасцяў для добрага баўлення часу і ўмацавання здароўя. нам застаецца толькі з розумам іх выкарыстаць.

На наступны дзень тэкля прачнулася вельмі рана і ў добрым настроі. прачнуўшыся яна ўстала, зрабіла ўсё свае хатнія справы . і пайшла на вуліцу чакаць якой-небудзь весткі аб сваім самым любімым сыночка . на лаўцы яна прасядзела ўвесь дзень, а пакуль сядзела ўспамінала розныя моманты яе з сынам жыцці пакуль ён не прапаў . але вось пацямнела . тэкля страціўшы надзею на тое, што яе сын найдёться, пайшла спаць. яна доўга не магла заснуць , ёй нешта перашкаджала . але вось у дзверы пастукаліся, яна адкрыла дзверы. перад ёй стаяў паштальён . ён трымаў у руках ліст . паштальён з усмешкай аддаў ёй ліст і сказаў : "гэта табе ад сына". тэкля са слязамі на вачах раскрыла ліст . у ім, яе сын пісаў што зусім хутка ён будзе дома . дні ішлі адзін за адным. тэкля не магла знайсці сабе месца, але ў адзін дзень яна назаўжды страціла думка пра тое, што яе сын вернёться .. на наступны дзень, яна як звычайна ранняй раніцай пайшла на агарод . прыбраць там , і за яе спіной пачулася ціхае: " мама! " тэкля павярнулася і ўбачыла свайго сына. яны прайшлі ў дом, там яна яго накарміла, напаіла , і потым яны яшчэ доўга сядзелі і любаваліся адзін адным.