Адгадайце загадку пырх з галiнкi на сняжок сам чырвоны як сцяжок

Это, наверное, снегир

Упарку расце шмат розных дрэў. восенню ўсё лісце становяцца чырвонымі, жоўтымі і карычневымі. некаторыя яшчэ застаюцца зялёнымі. усе дрэвы яркія, рознакаляровыя. гэта так прыгожа! частка лісця падае на зямлю. уся дарожка пакрыта рознакаляровымі лісцікамі. яны ціха шастаюць пад нагамі. здаецца, што гэта стракаты дыван. у парку шмат клёнаў. у іх буйныя разьбяныя лісце. таксама, ёсць невялікія дубы. лісточкі ў іх таксама прыгожай формы. я хаджу і збіраю прыгожыя лісце. яшчэ шмат расце рабін. на іх вісяць гронкі чырвоных ягад, яны горкія на густ. а птушкі іх любяць. на рабіны зімой часта сядзяць гілі і дзяўбуць ягады. іншыя птушкі таксама ядуць рабіну. восенню часта бываюць дажджы, але бывае і сонечнае надвор'е. лісце паступова аблятаюць. зімой усе дрэвы голыя. а вось хвоі і елкі заўсёды застаюцца зялёнымі. іх у парку расце шмат. многія птушкі адлятаюць у цёплыя месцы. у небе часта відаць, як ляцяць жураўлі. яны пабудаваныя ў выглядзе кута. шмат птушак ляціць, але некаторыя застаюцца. напрыклад, вераб'і і галубы. калі я гуляю ў парку, бяру з сабой семечкі, каб карміць галубоў і вераб'ёў. гэта вельмі цікава. галубы блізка падыходзяць, зусім не баяцца. я ім семечкі кі, яны дзяўбуць. а я іх . у парку ў любы час года прыемна пахадзіць, заўсёды шмат цікавага.

Асабліва прыгожы і сумны беларуская лес у раннія восеньскія дні. на залатым фоне жоўтай лістоты вылучаюцца яркія плямы размаляваных клёнаў, асін. павольна кружачыся ў паветры, з бяроз пажоўклыя лёгкія лісце. ад дрэва да дрэва працягнуты тонкія серабрыстыя ніткі ліпкай павуціння. ціха ў восеньскім лесе. шамаціць пад нагамі апалае сухая лістота. сее – дзе чырванее капялюшык позняга подосиновика. тонка просвистит рабчык, прокличут высока ў небе лятуць вушаком жураўлі.  што – то сумнае, развітальнае чуецца і бачыцца ў восеньскім лесе. чысты і празрысты восенню паветра, празрыстая вада ў лясных ручаях. бачны кожны каменьчык на дне. яшчэ цвітуць познія восеньскія кветкі. рыхтуюцца да адлёту пявучыя птушкі. не – не – затрашчыць ў лесе дрозд, застучит на сухім дрэве працаўнік дзяцел. яшчэ зялёны, губляючы саспелыя жалуды, стаіць на краі лесу стары магутны дуб. але ўжо агаліліся вяршыні бяроз. на цёмным фоне суцэльнага яловага лесу выразна бачныя яркія фарбы клёнаў і асін. ужо абляцелі, плаваюць на вадзе лёгкія пажоўклыя лісце іў. добра ў восеньскім квяцістым лесе, доўга не хочацца сыходзіць з яго, развітвацца з залатымі восеньскімі днямі