37. спішыце тэкст, дапісваючы канчаткіраткі прыметниахалодай, 1ка. веснав..ранку сваеавалі шма"лясн.. возера на досвітку дыхае прахан.. нерухом.. вада нагадвае люстэрка, вонеахвотна здае ранкуцыі. наўкол заспявалілясныя птушкі. пабетз палявання хітр.. ліскаў хвойнічку заяц. наралён.. голле дрэў асвяцілатымі промнямі. узышлосонца. (паводле р. ігнодосвітак — час перад світаннемвызначце род і склон выдзеленых прыметніка​

v=v0+at=.v0=0=> v=at     t=v/a=5/0.1=50c

s=at^2/2=125m

км/час предварительно переводим в м/с: 18*1000/3600=5м/с 

князь вячка паўстае перад намі мужным абаронцам сваёй зямлі, непрымірымым ворагам крыжакаў. яго любіць народ, і сам князь ганарыцца тым, што належыць да моцнага духам, унікальнага народу.

князь вячка – галоўны герой аповесці, яму ўляецца князь уладзімір, які думае толькі пра тое, як захаваць уладу, але не пра тое, каб выратаваць землі ад нападу. для князя вячкі, наадварот, галоўнае – гэта незалежнасць і воля.

вячка паказваецца таксама добрым бацькам, якога жыццё заставіла прымаць цяжкае рашэнне, калі ягоная дачка трапіла ў палон. мы бачым бацьку, якога разрываюць душэўныя пакуты, і князя, які адчувае адказнасць за сваю краіну.

князь вячка паўстае вельмі цэласным станоўчым героем, сумленным, смелым, самаахвярным. ён здольны дастойна вырашаць палітычныя пытанні, выдатна вядзе вайсковую справу. і нават калі ён сам трапляе ў палон, то бліскуча разлічвае і выконвае план свайго вызваленне. князю адпавядае і ягоная дружына – таксама таленавітыя і смелыя ваякі.

нават калі князь вячка загінуў, аўтар здолеў паказаць нам, што смерць князя не азначае скоранасць. яго нязломны дух працягвае жыць у народзе. гэта сімвалізуе ягоны меч, меч князя вячкі, што выносіць якаў палачанін, паплечнік і верны сябра князя. 

Наступіла восень. сонца грэе яшчэ амаль па-летняму, імкнучыся аддаць апошняе нерастрачаных цёпла. на блакітным і чыстым небе яшчэ амаль няма хмар. толькі вецер стаў больш халодным і рэзкім, нагадваючы пра тое, што на двары ўжо верасень месяц. сярод яркай зеляніны ўжо прыкметныя першыя прадвеснікі восені: жоўтыя і чырвоныя лісце. хутка яны опадут з дрэў і накрыюць сабой усе дарогі і дарожкі.  птушкі ўжо пачынаюць збірацца ў зграі, рыхтуюцца да працяглага пералёту ў вырай. яшчэ чуецца адусюль іх вясёлы гоман, шчабятанне, якія неўзабаве аціхнуць да новай вясны. яшчэ не пачаўся сезон зацяжных і бурных ліўняў, аднак неба ўжо зрэдку хмурыцца. часам на зямлю праліваецца дождж, але лужыны высыхаюць тут жа, пад апошнімі ласкавымі прамянямі сонца.  па раніцах становіцца халадней. неба ў гэты час дзіўна празрыстае, чыстае і высокае. здаецца, быццам узмацнелы вецер разагнаў ўсе аблокі, раскідаў іх па далёкіх кутках, каб нішто не перашкаджала сонцу дарыць нам сваё цяпло. разам з чырвоным лісцем чырванеюць і ягады. усе хмызнякі быццам адмыслова падфарбаваць да пачатку восені. ягады розных памераў ціхенька пагойдваюцца, прыцягваючы ўвагі птушак і маленькіх звяркоў, якія робяць запасы на зіму. у паветры стаіць асаблівы восеньскі водар: пах свежескошенной травы, нагрэтай за лета зямлі і спелых яблыкаў.